Ik heb het wegennet van Rwanda nader bestudeerd voor de Wegenwiki:
https://www.wegenwiki.nl/Rwanda
Het is wel een opvallend land. Afgezien van de hoofdstad Kigali zijn er amper plaatsen groter dan een klein dorp. Een heel groot deel van de bevolking woont echt op het platteland als boer voor de eigen voedselvoorziening, zelfs de dorpsstructuren zijn op het platteland vrij beperkt, veelal gaat het om verspreide bebouwing of lintbebouwing langs wegen.
Een gevolg is dat Rwanda geen serieuze verkeersstromen heeft. De belangrijkste wegen zijn de NR1 t/m NR5 van Kigali naar de buurlanden. Deze waren ook als eerste verhard. In de Belgische koloniale periode is al een vrij dicht wegennet ten behoeve van de landbouw ontwikkeld, maar een kaart van 1971 laat zien dat er toen maar iets van 10 kilometer verharde weg was: de weg van Kigali naar de luchthaven.
Ook bijzonder is dat Kigali bij onafhankelijkheid in 1962 maar 6.000 inwoners had. Er waren dus eigenlijk geen steden om wegen tussen te ontwikkelen. De World Bank was vanaf 1970 actief in Rwanda, men heeft toen een aantal wegen samen met Europese fondsen aangelegd, in eerste instantie de wegen van Kigali naar de buurlanden. In 1974 werd China actief in Rwanda, zij hebben de NR4 van Kigali naar de grens met Tanzania bij Rusumo aangelegd.
De Chinezen claimen dat ze 70% van de verharde wegen in Rwanda hebben aangelegd, maar mijn indruk is dat deze claim sterk overdreven is, van wat ik heb kunnen vinden hebben ze voor 2010 eigenlijk alleen die NR4 aangelegd en daarna zijn ze vooral actief geweest in het herasfalteren van bestaande wegen en de bouw van de eerste serie andere national roads, maar dat is zeker geen 70% van het verharde wegennet van wat er nu is.
De wegen in Rwanda hebben uitzonderlijk lage ontwerpstandaarden Vanwege het sterk heuvelachtige hoogland volgen de wegen de contouren van het terrein en zijn eigenlijk niet meer dan een verharding van de oorspronkelijke zandwegen, bijna alle wegen hebben vrijwel non-stop bochten van 30-40 km/h. Alleen de NR4 en NR24 in het oosten van Rwanda hebben trajecten waar 70 - 100 gereden kan worden. Ook tegenwoordig zijn er nog geen nieuwe wegen aangelegd of bestaande wegen gereconstrueerd om hogere rijsnelheden mogelijk te maken. Dat kost veel geld terwijl een verharde weg op zichzelf al een enorme verbetering is.
Ook wel opvallend is dat Rwanda in betrekkelijk korte tijd is overgeschakeld van het Frans naar het Engels. De inheemse taal is het Kinyarwanda, dat door vrijwel iedereen wordt gesproken. Daardoor is er minder behoefte aan een lingua franca zoals in veel grote Afrikaanse landen. Het Frans was lange tijd de primaire taal van de overheid en media, maar dat is na de genocide van 1994 snel overgegaan op het Engels, mede omdat veel Tutsi waren gevlucht naar het Engelstalige Uganda en zij later de regering gingen vormen. Veel jongeren spreken geen Frans meer (ongeveer 50% van de bevolking is jonger dan 20).