Een tweede route vanaf Thailand naar China via Laos staat op stapel voor 2011. Vanuit de Thaise stad Chiang Rai zou men dan bij Huay Xai Laos inrijden (via een nieuw aan te leggen brug). Binnen Laos zou Route 3 vervolgens worden uitgebouwd, zodat verkeer ook dan snel bij de grensovergang bij Boten zal kunnen komen. Meer naar het zuiden toe is Route 9 in de afgelopen jaren uitgebouwd, waardoor een nieuwe snelle route tussen Thailand en Midden-Vietnam is ontstaan - een tijdwinst van uren ten opzichte van de route in haar oorspronkelijke toestand. Stuk voor stuk betreft het routes door bergachtig gebied, dus er valt veel winst te behalen.
Desalniettemin is het op de wegen in Laos ronduit rustig. De natuur is volkomen ongerept, en zeker in het noorden is Route 13 een prachtige route. De belangrijkste route van Laos -en ook de enige route waarop wij hebben gereden- is Route 13. Deze loopt vanaf de Chinese grens bij Boten via de belangrijkste steden Luang Prabang, Vientiane, Savannakhet en Pakse naar de zuidgrens met Cambodja. Hij loopt ook voor het grootste gedeelte door de vallei van de Mekong, waar het grootste gedeelte van de Lao woont en het grootste gedeelte van de productie plaatsvindt. Zeker in het bergachtige noorden is het een bochtige, trage en smalle route (twee vrachtwagens moeten elkaar langzaam rijdend passeren), maar in de vlakte rijdt hij aardig door. Wat mij opviel is dat het asfalt in goede staat is; niet het hobbelcircus uit Vietnam waar je om de haverklap weer op de remmen moest voor een of andere hobbel of kuil. Op die plaatsen waar het asfalt slecht was, werd duidelijk aan de weg gewerkt. Dat geldt in ieder geval voor Route 13. Ik weet natuurlijk niet hoe het op andere routes zit.
Evenals in de naburige voormalige Franse kolonies Vietnam en Cambodja is ook in Laos het gebruik van kilometerstenen wijd verbreid. Ze zijn vaak slecht onderhouden of verstopt tussen hoog gras; dan moet je maar even een kilometer wachten totdat je kunt lezen hoe en wat. Voordeel ten opzichte van met name Vietnam is dat gebruik is gemaakt van een duidelijk lettertype, dus daar ligt het niet aan. Misschien alleen niet zo handig om wegnummer en kilometrage in zwarte letters op rode achtergrond te zetten? De kilometerstenen zijn overigens de enige plaatsen waarop je wegnummers terug ziet komen. Veel genummerde wegen zijn er niet in Laos (zal t.z.t. eens een route-lijstje voorbereiden en Marcel bijpraten over het nummeringssysteem). De meeste wegen zijn dus niet genummerd en ook niet voorzien van kilometerstenen of enige andere vorm van bewegwijzering. Ik houd het er maar op dat er ook niet veel kruisingen zijn. Op het traject tussen Luang Prabang en Vientiane van ruim 350 kilometer kom je welgeteld drie splitsingen van belang tegen; lokale rebellen hebben ooit het hele noorden kunnen afsluiten van de hoofdstad door de kruising tussen Route 13 en Route 7 bij Muang Phu Koun te bezetten.
Wat er aan richtinggevende bewegwijzering staat is uitgevoerd in witte letters tegen een blauwe achtergrond. Vrijwel alles staat op de borden in het Lao gevolgd door een Engelse "vertaling" of tenminste een transcriptie in Romaanse tekens (de ene keer staat het Engelse "bridge" op de borden, de andere keer "Houang", de transcriptie van het woord zoals je het in het Lao zou schrijven). Ook waarschuwingsborden zijn tweetalig uitgevoerd.
De foto's (deels vanuit een bus, dus met excuus voor de mindere kwaliteit)
- SPOILER: TOON