Het zal niemand verbazen als ik zeg dat in Nieuw-Zeeland links gereden wordt. Dat is toch het eerste dat je opvalt als je het vliegveld uitkomt.
In Nieuw-Zeeland (ik zal het verder afkorten als NZ) zijn de meeste wegen gewoon 1+1. In grotere plaatsen wil het nog wel eens 2+2 zijn.
Qua beheer kun je een onderverdeling maken in 2 soorten: State Highways (algemeen afgekort tot SH) en de regionale wegen.
Snelwegen zijn er niet veel: In en rondom Auckland (de weg naar het noordwesten en zuidoosten) en in Wellington ligt het een en ander.
De snelwegen in de regio Auckland worden 'Freeways' genoemd, in de regio Wellington 'Motorways'. Een bord met snelwegsymbooltje zoals wij dat kennen bestaat niet, alleen een bord met 'Begin/End Freeway/Motorway'.

Ten zuiden van de 'Freeway' vanuit Auckland richting Hamilton ligt nog een stuk 'Expressway', te vergelijken met de Belgische Expresswegen: 2+2, maar wel met gelijkvloerse kruisingen.
De wegwijzers op de snelwegen zijn op z'n Amerikaans: Groene achtergrond, en hetzelfde lettertype als in de V.S. - en dus ook hetzelfde lettertype als in Nederland. Voor wat betreft de manier van het aangeven van afritten wordt het Amerikaanse systeem gebruikt. Afritten zijn niet genummerd.

Wegnummering:
Alle SH's zijn genummerd. Er wordt een schildje gebruikt in de vorm van een driehoek, waarvan de bovenste rand recht is, en de zijden bol naar buiten toe lopen. Er wordt voor het nummer een wit cijfer op een rode achtergrond gebruikt. De SH1,2,3,4,5 lopen op het Noordereiland, SH6,7,8 op het Zuidereiland.
Andere genummerde SH's zijn logisch genummerd n.a.v. de aansluitende langere SH's: Dus de SH73 sluit aan op de SH7, de SH35 op de SH3, etc. Er zijn enkele SH's met een toevoeging A, er is er eentje met een toevoeging B ( SH8B ). Hoewel er ook SH9x wegen zijn, bestaat de SH9 niet.
Op de borden wordt altijd het schildje gebruikt. Indien er een indirecte verwijzing is naar een (andere) SH (bijvoorbeeld via een ongenummerde bypass) dan wordt het schildje gebruikt, en dat staat dan tussen haakjes.

De afkorting SH wordt op de borden niet gebruikt, die vind je alleen terug in teksten, zoals krantenberichten, routebeschrijvingen, etc.
De SH1 heeft als enige (op 2 plaatsen) snelwegstatus: In/bij Auckland en Wellington. Daarnaast komt de SH1 als enige voor op beide eilanden. De weg is niet geheel consequent genummerd. Op het Noordereiland loopt de SH1 tot in Wellington, en is de ferry naar het Zuidereiland een afrit daarvan. Op het Zuidereiland eindigt de SH1 in Picton, zo'n 2 kilometer voor de ferry.

Naast De SH's, zijn er ook regionale wegen. Als ze al genummerd zijn dan hebben ze een zwart nummer op een witte achtergrond in een veel kleiner schildje dan van de SH's. In enkele steden zijn ook kleinere wegen genummerd opdezelfde manier, maar onafhankelijk van andere wegnummers. Je kunt dus meerdere wegnummers in het land hebben.
Ik heb 1 bord gezien (geen foto, helaas), met een bewegwijzerde ring in Christchurch: Een zwarte R in een wit schildje.

Tenslotte zijn er nog enkele bewegwijzerde toeristische routes. Deze kunnen samenvallen met andere wegnummers, maar zijn extra bewegwijzerd met een symbooltje in een driehoekje.

Een andere manier om het verschil tussen SH's en niet SH's te zien zijn de wegwijzers: Op SH's zijn de borden wit op groen, op niet SH's wit op blauw, dat geldt ook voor de verwijzingen bij kruispunten. Uiteraard heb ik daar de nodige inconsequentheden in gevonden.
Na (grotere) plaatsen en belangrijke kruispunten staat vaak een bord met het wegnummer en afstanden tot de volgende plaatsen in kilometers.

Op kleinere kruispunten staan kleinere gele bordjes met zwarte letters, met afstanden in kilometers.

Toeristische attracties tenslotte worden in witte letters op een bruine achtergrond gezet.
In veel plaatsen heb ik gezien dat als een straat een wegnummer heeft, je dit wegnummer ook op het straatnaambordje terugvindt (in een schildje dus)

Het is me ook opgevallen dat je precies kunt zien waar een wegnummer eindigt: Er zijn wegen die uiteindelijk doodlopen 'in het niets'. Op een duidelijk bord wordt aangegeven wanneer een wegnummer ophoudt, en de weg ongenummerd verderloopt.

Langs de weg staan ook kleine bordjes met daarop het wegnummer en een cijfer. Ik heb niet kunnen bepalen wat dat voor moet stellen, het is in ieder geval geen kilometeraanduiding o.i.d. Waarschijnlijk zijn de wegen verdeeld in een aantal secties, en heeft dat cijfer er betrekking op. Verder is zowat elk viaduct, elke tunnel (hoewel dat er maar weinig zijn), en elke brug (ook al is het over een klein bergbeekje van nog geen 10cm breed), benoemd en genummerd volgens een bepaald systeem (waarschijnlijk afhankelijk van eerder genoemde secties).

Als er ergens op bezuinigd wordt in NZ zijn het bruggen: Veel langere bruggen (lang is langer dan 10 meter) zijn zgn. one-lane-bridges. Verkeer van 1 kant krijgt voorrang op het andere dat moet wachten. Ik heb ze in vele maten en soorten gezien, waaronder met een spoorlijn (voor de liefhebbers: De spoorbreedte is aanzienlijk smaller dan in Nederland), en met uitwijkhavens. De langste one-lane-bridge ligt bij Haast op het Zuidereiland en is maar liefst 760 meter lang. Gelukkig met 2 uitwijkhavens.
De wegmarkering in NZ is wit. Inhaalverboden worden gemarkeerd met gele lijnen. Afhankelijk van de richting waar het inhaalverbod geldt, kun je dus een gele lijn en een witte (onderbroken) lijn hebben midden op de weg. Een inhaalverbod in 2 richtingen geeft 2 ononderbroken gele lijnen. De gele lijn is het wettelijke inhaalverbod, borden met inhaalverboden bestaan namelijk niet.
Op drukkere wegen waar inhalen lastiger is bestaan wel 'Passing Lanes'. Over een afstand van plm. 1 a 2 kilometer heb je dus even de kans om die vrachtwagen voorbij te kunnen. Passing Lanes worden standaard (enkele uitzonderingen daargelaten) aangekondigd op 2km en op 400m.
NZ kent geen gebodsborden zoals wij ze kennen: Driehoekig met de punt omhoog. Vergelijkbare borden zijn in ruitvorm, met zwarte logo's op een gele achtergrond. Prettig aan de borden: Je kunt de loop van de aankomende bocht zien aan het verkeersbord. Bij onoverzichtelijke of scherpe bochten hangt onder het bord een adviessnelheid op een rechthoekig bord, ook zwart op geel.
In NZ rekent met (gelukkig) in kilometers (en ook liters). Snelheidsbeperkingen worden net als bij ons aangeven op een rond wit bord met rode rand, en de max.snelheid in zwarte tekst. Standaard geldt: Binnen de bebouwde kom 50 km/h, buiten de bebouwde kom 100 km/h (ook op de snelwegen dus max 100 )
Uiteraard andere snelheden waar aangegeven. Er zijn enkele borden waarin LSZ staat, dit staat voor Low Speed Zone. Je mag hier 100 km/h, tenzij er 'druk verkeer' is of 'slecht weer', dan mag je maar 50. Een beetje lastig te definieren dus... Het is mij overigens opgevallen dat de snelheden behoorlijk goed worden nageleefd (en ja, ook NZ kent snelheidscamera's en laserguns) . Bij wegwerkzaamheden geldt vrijwel overal een VMax van 30 km/h.
NZ is officieel tweetalig, Engels en Maori. Plaatsaanduidingen zijn echter altijd in het Engels, indien er voor een plaats geen Engelse vertaling bestaat, dan alleen in het Maori. Slechts 2 bestemmingen heb ik tweetalig vermeld gezien.
Rotondes zijn er te over. Verkeer dat een rotonde op wil moet voorrang verlenen aan het verkeer op de rotonde.
Voor afslaand verkeer is er een leuk 'addertje'. Wil je rechtsafslaan, dan moet je tegemoetkomend verkeer voor laten gaan. Komt er een tegenligger die linksaf wil, dan krijg jij ineens voorrang, en moet die tegenligger wachten. De lange bocht gaat dan dus voor de korte bocht. Op gelijkvloerse kruisingen heeft verker van rechts voorrang. Als je afslaat moet je ook voetgangers voor laten gaan. Stoppen bij zebra's is verplicht.
En... op tijd tanken!


Tenslotte nog een bord in Singapore, met snelwegsymbooltje.

Goed, een lang verhaal geworden. De borden hier heb ik geknipt uit de oorspronkelijke foto's. Deze en nog een paar anderen (ze zijn aanklikbaar voor een grotere versie) zijn te zien op
http://www.autosnelwegen.net/NZ/