[CDN] James Bay Road (reisverslag)

Een speciaal subforum voor reisadviezen waar dan ook in Europa en reisverslagen uit de wereld.

Moderator: Moderatoren

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

[CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » zo 21 jul 2019, 21:26

PROLOOG

In 2007 kwam ik door deze topic achter het bestaan van de Route de la Baie-James, beter bekend als de James Bay Road. Het is een afgelegen weg in Québec, 620 km lang van Matagami naar Radisson, met onderweg geen andere dorpen op de route en slechts één tankstation. De weg is in de jaren '70 van de vorige eeuw aangelegd voor de bouw van waterkrachtcentrales in het noorden van Québec. De afgelegenheid van de weg heeft me sindsdien gefascineerd, zeker ook omdat de weg op zich niet lastig te berijden is omdat hij van begin tot eind geasfalteerd is.

Fast forward naar 2018: bij een wedstrijd via Facebook win ik van Air Transat twee vliegtickets naar een bestemming in Canada. De keuze valt uiteindelijk op Toronto: een directe vlucht vanaf Amsterdam, en we kunnen het mooi combineren met Southern Ontario en Québec. We besluiten het tevens te combineren met een bezoek aan de F1 Grand Prix in Montréal. In eerste instantie ben ik bezig met de planning waarbij ik het beperk tot het dichtbevolkte deel van Canada in Ontario en Québec, met misschien nog een uitstapje de grens over naar de VS. Tot mijn aandacht, terwijl ik een blik op de kaart werp, weer wordt getrokken naar dat lijntje ten noorden van Matagami. De James Bay Road. De tickets zijn al geboekt, het is een enorm eind rijden naar het noorden. Maar toch, het avontuur lonkt. Zou het in te passen zijn in de planning?

Met een strakke planning en een beetje passen en schuiven lukt het zowaar. Het plan is om vanuit de regio Toronto in twee dagen naar Chisasibi te rijden, een door Cree bevolkt stadje aan een zijweg van de James Bay Road. Dan één dag in Chisasibi en Radisson, en dan vanaf Radisson in twee dagen weer naar Ottawa rijden.

1 juni 2019. Onze reis 'up north' begon in Barrie, een uurtje ten noorden van Toronto, alwaar we Hwy 11 pakten naar het noorden. Tot aan North Bay is dit een 2x2-weg, deels ongelijkvloers, deels met gelijkvloerse kruisingen, een beetje vergelijkbaar met Europese expresswegen. Het landschap veranderde vlot, het was veel meer bebost en er waren meertjes en rivieren. In North Bay eindigde het 2x2-gedeelte en vanaf daar ging het, nog steeds over Hwy 11, via Temagami naar Temiskaming Shores. Dit deel van Hwy 11 had veel delen met inhaalstroken, maar je merkte ook al dat de bevolkingsdichtheid snel afnam. Vanaf Temiskaming Shores namen we Hwy 65, door landbouwgebied, naar de grens bij Québec in Notre-Dame-du-Nord. Over Rte 101 en Rte 391 ging het, zonder andere plaatsen van betekenis te passeren, naar de stad Rouyn-Noranda. Met ruim 40.000 inwoners was dit de grootste stad die we na North Bay nog tegenkwamen. Over Rte 117 gingen we naar het oosten, op weg naar Amos. Dat is over Rte 109 het snelste te bereiken, maar we kozen voor de landschappelijk aantrekkelijker Rte 395 via Preissac. Een keuze die we niet betreurden, want ondanks dat de weg smaller en bochtiger is en de Vmax maar 80 in plaats van 90 was, waren het uitzicht vanaf de uitkijktoren bij het Lac de Preissac en de stroomversnelling even verderop in het gelijknamige dorp de moeite waard.

Amos is de laatste echte stad op de route. Het is met zo'n 12.000 inwoners geen wereldstad, maar er zitten enkele hotels, fastfoodrestaurants zoals McDonald's en Subway zijn hier ook nog. Op de terugweg gaan we hier overnachten, maar nu niet. Zoals gepland hebben we hier avondeten en tanken we de wagen nog even vol. Echt heel zuinig is onze Ford Escape niet, gemiddeld rijden we tussen de 1 op 10 en 1 op 12, maar met de lage brandstofprijzen in Canada is dat ook niet zo'n ramp. Na Amos zitten er nog een paar dorpen, Saint-Dominique-du-Rosaire is zo'n 20 km ten noorden van Amos voorlopig het laatste dorp. Vanaf daar is het nog zo'n 160 km over Rte 109 naar Matagami. Zonder tankstations, zonder andere dorpen, en veel verkeer was er ook niet 's avonds. Geleidelijk aan wordt de begroeiing anders. Ook zijn er hier, net als verderop op de James Bay Road, al enkele noodtelefoons langs de route. Met dik 100 km/u op de cruise control (maximumsnelheid 90 km/u, maar er is hier geen politie die controleert) ging het door de middle of nowhere naar Matagami. Uiteraard was er na Saint-Dominique-du-Rosaire tot aan Matagami ook nergens meer bereik met de mobiele telefoon. Het werd donkerder, en in een flits zag ik links van de weg een meertje waar we de zonsondergang goed konden zien. Ik remde, keerde en reed er naar toe. We genoten van de zonsondergang, en een paar minuten later zaten we weer in de auto. Tegen tienen kwamen we aan in Matagami. Er zitten hier twee hotels: één goedkoper motel dat op internet niet zulke goede recensies krijgt, en bovendien ook niet online te boeken was, en Hotel Matagami, een driesterrenhotel dat wel goede recensies krijgt en wat via booking.com te boeken was. Met ruim 100 euro per nacht voor een tweepersoonskamer is het ook voor Canadese begrippen enigszins aan de prijs, maar veel keuze heb je hier natuurlijk niet. De kamer was schoon en comfortabel, het water was warm (wat ook fijn was, want het was hier al merkbaar een stuk kouder), de Wi-Fi werkte als een tierelier, we waren blij om hier te zijn. Voor wie ook deze reis wil maken kan ik Hotel Matagami alleen maar aanraden.

Afbeelding
Ontario Hwy 11 tussen North Bay en Temiskaming Shores

Afbeelding
De uitkijktoren langs Rte 395 bij het Lac de Preissac, vergezeld van onze huurauto, een week oude Ford Escape die bij het ophalen in Toronto Pearson Airport slechts 125 km op de teller had staan

Afbeelding
Uitzicht vanaf de uitkijktoren op Rte 395 richting zuiden

Afbeelding
Stroomversnelling in Preissac

Afbeelding
Rte 109 tussen Amos en Matagami

Afbeelding
Zonsondergang, ongeveer een half uur voor aankomst in Matagami

Afbeelding
Onze auto voor onze kamer in Hotel Matagami, de volgende ochtend

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » zo 21 jul 2019, 23:13

MATAGAMI - KM 257 (RUPERT RIVER)

Na een goede nachtrust in Hotel Matagami is het tijd voor het ontbijt. Het is niet bij de prijs van de kamer inbegrepen, maar Hotel Matagami heeft een eigen restaurant, dat ook tevens dienst doet als bar en zalencentrum voor het hele dorp. Na een goed stevig ontbijt gaan de koffers weer de auto in, checken we uit en tanken we bij de Shell. Er zitten hier twee tankstations, de Esso tegenover het hotel en de Shell er naast. Regular unleaded (87 MON) kost hier $ 1.35, dat is slechts zo'n 13 dollarcent duurder dan wat het in de regio rond Barrie in South Ontario kostte. De tank volgooien is belangrijk, want het volgende tankstation is 381 km verderop. Het is hier erg koud, slechts een paar graden boven nul, maar we hebben op zich geluk. Het weer is best oké maar de muggen zijn nog niet gearriveerd, en dus kunnen de muskietennetjes en de deet in de koffer blijven.

We rijden het dorp uit, eerst richting westen over de Bd Matagami, dat het einde van Rte 109 vormt. Over de Rue Nottaway naar het noorden is iets korter, maar de James Bay Road begint nou eenmaal op het kruispunt met Rte 109, en wordt daar ook gemarkeerd met een bord. Daar moet natuurlijk even een foto van worden gemaakt:

Afbeelding
Km 0 van de James Bay Road

Bij km 6 is onze eerste stop. Direct na het kruispunt met de R1005, een onverharde weg naar Lebel-sur-Quévillon, zit een registratiekantoortje. Je kunt je hier laten registreren voor je de weg op gaat. Het is niet verplicht, maar het wordt wel aanbevolen, zodat men weet welke toeristen in het gebied zijn in het geval van calamiteiten. Er wordt ook gevraagd wat je bestemming is. Een schoon toilet met stromend water is hier ook aanwezig. We staan al gauw weer buiten, voorzien van een blaadje met de highlights onderweg (min of meer een beknopte versie van de uitgebreide routebeschrijving die hier online te vinden is). Nu kan het avontuur echt beginnen!

Afbeelding
Route isolée sur 375 km

Afbeelding
Het bord met de afstanden. Waskaganish, Eastmain en Wemindji zijn Cree-dorpen aan de James Bay, dus ten westen van de James Bay Road, die via onverharde zijwegen zijn te bereiken. Nemiscau is een Cree-dorp ten oosten van de James Bay Road, aan de Route du Nord. Radisson ligt bij het eindpunt van de James Bay Road en Chisasibi is de grootste van de Cree-plaatsen, en ligt aan een geasfalteerde zijweg die bij km 600 afslaat van de James Bay Road

Afbeelding
Volgende tankstation over 375 km

De maximumsnelheid op de James Bay Road is 100 km/u, en de weg is breed genoeg om die snelheid ook veilig te kunnen rijden. De asfaltkwaliteit is wisselend, goede delen worden afgewisseld door hobbelige delen. Maar hobbels en putten worden duidelijk gemarkeerd aan beide zijden van de weg, dus daar valt prima op te anticiperen. In tegenstelling tot de wegen die we tot nu toe hebben gehad, die vaak exact noord-zuid of west-oost verliepen, volgt de James Bay Road het landschap en is de weg soms bochtig. Het is geen weg waar je lekker op de cruise control kan rijden, 100 km/u is in veel bochten te snel. Op sommige rechte stukken met goed wegdek kan het gas gerust verder open, er is hier weinig ander verkeer en al helemaal geen politieagent die staat te flitsen.

Afbeelding
Km 38 Waswanipi River

Afbeelding
James Bay Road t.h.v. km 99 (Muskeg River)

Afbeelding
Km 99 Muskeg River

Afbeelding
Km 130. Langs de weg staan op sommige plekken informatiepanelen. Ze zijn tweetalig, maar in deze regio betekent dat in het Frans en in het Cree.

Bij km 135 zit de eerste rest area. Meer dan een paar picknickbankjes, een wc-hokje (zonder stromend water, meer een soort latrine, maar op zich redelijk schoon en met wc-papier) en wat plek om te parkeren is het niet. Maar het geeft een mogelijkheid voor mijn vriendin om even fatsoenlijk naar de wc te kunnen gaan.

Afbeelding
James Bay Road t.h.v. km 135

Net ten noorden van de rest area zit ook de eerste noodtelefoon. Allemaal hebben ze een naam, deze heet "Louise". Er staat een grote zendmast naast, maar mobiel bereik heb je hier niet. De noodtelefoons zijn met een creditcard te gebruiken, collecte gesprekken kunnen ook.

Afbeelding
Km 135 Emergency phone Louise

Iets verder naar het noorden stoppen we weer. Ook al staat het niet in de routebeschrijving, het ziet er hier mooi uit en we genieten er van. Een grote roofvogel stijgt op terwijl we kijken. We horen alleen geluiden van dieren, verder helemaal niks...

Afbeelding
Mooi landschap rond km 145

Bij km 161 is de heuvel te beklimmen en staat op de heuvel een informatiepaneel. We beginnen over het pad aan de klim, wel telkens zicht houdend op onze auto, want verdwalen wil je hier niet. Het begint echter iets te miezeren en het pad blijkt verderop ook nauwelijks nog begaanbaar. We zien bovenop de heuvel het informatiepaneel, maar ondanks dat het uitzicht mooi moet zijn kiezen we eieren voor ons geld en gaan we weer verder. We rijden door tot km 232, bij de grote brug over de Broadback River. Hier zit een grotere rustplaats.

Afbeelding
Km 232 Broadback River rest area, tweetalig (Frans-Cree) bordje en picknickbankjes op de achtergrond

Afbeelding
Km 232 Broadback River rest area, er is hier ook een wandelpad naar de rivier toe

Afbeelding
Km 232 Broadback River rest area, het uitzicht op de Broadback River aan het einde van het pad. Rechts is de brug van de James Bay Road te zien.

Afbeelding
Km 232 Broadback River Bridge, zelfs hier is nog graffiti

Ik loop nog even over het pad onder de brug door, alwaar ik nog een ontmoeting heb met een eekhoorn die vanuit een boom naar mij zit te fluiten en blijft kijken, maar niet wegvlucht. Eekhoorns zijn in Canada zeker geen zeldzaamheid, zelfs in de steden zul je ze in groene buurten en parken veelvuldig aantreffen. Maar de kans is groot dat deze eekhoorn bij de Broadback River voor het eerst een mens heeft gezien toen hij mij zag.

We rijden weer verder. Bij km 237 passeren we het kruispunt met de 102 km lange gravelweg naar Waskaganish, deze kwam in 2001 gereed. Wij rijden door, maar niet heel ver want bij km 257 ligt al weer een ander hoogtepunt: de Rupert River. Alhoewel de rivier in 2009 deels is omgelegd om een aantal nieuwe waterkrachtcentrales van meer water te voorzien, zijn de stroomversnellingen hier nog altijd imposant. Ook hier zit een rest area, vergelijkbaar met die bij de Broadback River. Ik kan wel foto's plaatsen, maar die doen geen recht aan het geweld van het water alhier. Ik heb ook een filmpje gemaakt, die is hier te vinden:

Link
Km 257 Rupert River

Bij het verlaten van de rest area komt ik nog dit tweetalige (Frans-Cree) stopbord tegen:

Afbeelding
Km 257 Rupert River rest area, tweetalig stopbord

Daarna gaan we de brug over, verder naar het noorden.

Afbeelding
Km 257 Rupert River Bridge

We hebben er nu dik tweederde opzitten vanaf Matagami tot aan het tankstation bij km 381. Gevoelsmatig schiet het nu best op. Maar dat is voor het volgende deel.

Gebruikersavatar
Palance
4x5 autosnelweg
Berichten: 31547
Lid geworden op: zo 27 feb 2005, 13:17
Locatie: Паланцедрецхт
Contacteer:

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Palance » ma 22 jul 2019, 18:34

Kijk, dãt zijn nou de betere reisverslagen! :top:
"You know the greatest danger facing us is ourselves, an irrational fear of the unknown. But there’s no such thing as the unknown — only things temporarily hidden, temporarily not understood.” - James T. Kirk

Autosnelwegen.net

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » ma 22 jul 2019, 21:51

KM 257 (RUPERT RIVER) - CHISASIBI - JAMES BAY

Het weer is wisselend. Bewolkt, al hebben we ook al wat miezerregen gehad. Heel warm is het hier niet. Op de voorgaande foto's is ook duidelijk te zien dat het qua bewolking nogal wisselend is. Op zo'n grote afstand kun je toch van alles tegenkomen.

Overstekende dieren zijn er ook. Tot nu toe zijn het vooral kleine dieren, zoals eekhoorns. Maar hoe noordelijker je komt, hoe groter de kans is op ontmoetingen met groter wild.

Bij km 275 hebben we de kruising met de Route du Nord (North Road). Deze is 406 km lang en loopt naar het zuidoosten, naar Rte 167 ten noorden van Chibougamau. Het zou een ideale route zijn om niet heen en terug de James Bay Road geheel te hoeven rijden. Je kunt dan makkelijk door richting Saguenay, Québec City of Trois-Rivières. Maar het nadeel is: de North Road is onverhard over de gehele lengte. Nemaska (ook wel Nemiscau genoemd) is het enige dorp aan de North Road, gelegen aan een 10 km lange zijweg. Dat dorp en de nabijgelegen 'Relais routier', zijn ook de enige plekken waar langs de North Road brandstof te verkrijgen is. Nemaska is vanaf dit kruispunt 117 km verwijderd, Chibougamau (in de min of meer bewoonde wereld) is hier 421 km vandaan. Bij dit kruispunt komen we ook de lijnbus van Matagami naar Chisasibi tegen, die volgens mij eenmaal per week gaat, net als de lijnbus van Val-d'Or naar Matagami.

Afbeelding
Net ten noorden van het kruispunt met de North Road, rond km 280

Het landschap verandert telkens langzaam. Er is geen plotse verandering merkbaar, maar de bomen zijn wel duidelijk korter dan in Matagami. Ook zie je verder noordelijker steeds vaker de sporen van bosbranden in het verleden. Maar gelukkig zie je ook de natuur zich herstellen, en nieuw leven ontstaan tussen de afgebrande bomen.

Afbeelding
Hier is een bosbrand geweest, maar er ontstaat ook nieuw leven

Het weer verslechtert, het begint wat te regenen, en dit is ook niet het meest spectaculaire deel van de James Bay Road. Nu is het qua landschap misschien nogal veel van hetzelfde, de grootste attractie is misschien wel de afgelegenheid, maar grotere rivieren ontbreken voorlopig ook. De bruggen over de drie Pontax-rivieren (Pontax III, Pontax I en Pontax II, in die volgorde) bij km 294, km 307 en km 313 zijn vrij klein en we passeren er zonder te stoppen. Bij km 351 bereiken we de zijweg naar Eastmain aan de James Bay. Ook deze is onverhard en 103 km lang. Het is nu niet ver meer naar km 381, het 'Relais routier' met het enige tankstation en restaurant op de route.

Rechts van de weg duikt het in de verte op. Het is tijd om de tank vol te gooien, en ook wat te eten. Het is inmiddels tegen vieren en we hebben vrij rustig aan gedaan, we zijn overal gestopt waar we verder wilden kijken. Vooral ook omdat vandaag qua weer een niet onaardige dag is, ondanks dat het bij aankomst bij het Relais routier regent. Ik gooi de tank vol, regular unleaded (premium benzines zijn hier niet te krijgen) kost $ 1.71 per liter, wat $ 0.36 per liter duurder is dan in Matagami maar voor Nederlandse begrippen nog steeds goedkoop. Je hebt ook geen andere keuze.

Het restaurant is een soort kantine, het gebouw is eenvoudig maar functioneel, met normale wc's én ook werkende gratis Wi-Fi. Het menu bestaat voornamelijk uit burgers en pasta, dat wel vers wordt bereid. We bestellen beiden een burger, met wat frietjes en een salade er bij. De prijzen zijn, gezien de locatie, zeer schappelijk. En ondanks dat je geen keuze hebt, het smaakt prima! :top:

Afbeelding
Frietjes (F), hamburger (H), kipburger (HP) en salade bij Relais routier du km 381

Met een warme beker koffie voor mijn vriendin stappen we weer in de auto, we hebben nu nog bijna 300 km te gaan naar Chisasibi. 14 km na het Relais routier worden we weer getrakteerd op een indrukwekkende rivier, bij km 395 ligt de brug over de Eastmain River. De Eastmain River is grotendeels omgeleid en is daardoor erg rustig. Critici waren bang dat de Rupert River ook zo zou worden door de omlegging, maar dat is niet gebeurd.

Afbeelding
Km 395 Eastmain River Bridge

Afbeelding
Km 395 Eastmain River richting westen

Afbeelding
Km 395 Eastmain River richting oosten. Duidelijk is te zien dat hier flinke bosbranden hebben gewoed. Dat was al in 2005, maar het is tot op de dag van vandaag nog te zien. Overigens geldt voor veel plekken waar bosbranden zijn geweest en die in de routebeschrijving als zodanig gemarkeerd zijn dat het nog jarenlang te zien is.

Bij km 411 is al weer een rest area, maar deze is ook de moeite waard. Het is naast de brug over de Opinaca River, en direct onder de brug zit een waterval. Een pad leidt je vanaf de rest area naar een uitkijkpunt.

Afbeelding
Km 411 Opinaca River rest area

Afbeelding
Km 411 Opinaca River Bridge en waterval

Het landschap wordt langzaamaan weer wat gevarieerder, al hoef je geen enorm verschil te verwachten. Er komen wat meer meertjes, we zien zowaar een stekelvarken langs de kant van de weg, het wordt weer zonniger en de kilometers tikken aardig weg. Bij km 518 passeren we de zijweg naar Wemindji, 96 km onverhard. Hier is ook een kleine rest area. Ook die komen hier iets frequenter voor. Wij stoppen ook even bij km 542.

Afbeelding
Km 542 Yasinski Lake rest area

Bij km 544 hebben we de kruising met de extreem afgelegen Route Transtaïga (Trans-Taiga Road). Deze weg is onverhard en leidt 666 km (dus langer dan de hele James Bay Road) naar het oosten, naar... ja, naar wat eigenlijk? De weg is aangelegd om elektriciteitscentrales en dammen te kunnen bouwen, maar de centrales zijn gesloten voor publiek. Er zitten hier enkele outfitters waar je kan gaan jagen en waar brandstof en overnachtingsmogelijkheden beschikbaar zijn, maar stel je er niet te veel van voor. Dit is echt zeer, zeer afgelegen, en waar de verharde James Bay Road nog het nodige verkeer kent en je toch zeker wel elk half uur een auto tegenkomt, en soms wel vaker, is de Trans-Taiga Road een compleet ander verhaal. De weg ligt er, in ieder geval tot km 582 bij de centrale van Brisay, wel goed genoeg bij voor tweewielaangedreven auto's, maar dan nog: het is allemaal gravel. Het laatste stuk tot het einde bij het Caniapiscau Reservoir bij km 666 is ruwer en een 4WD is hier aanbevolen, al zijn er verhalen van tweewielaangedreven auto's die wel het einde hebben bereikt. Er zijn overigens, vaak op enige afstand van de weg, enkele nederzettingen voor personeel van Hydro Québec, maar ook deze zijn gesloten voor het publiek. Het laatste punt langs de Trans-Taiga Road waar brandstof te verkrijgen is, is bij km 358, dus wie tot het einde wil doorrijden moet minimaal 616 op een tank kunnen rijden, of een aantal jerrycans vullen.

Iets verder noordelijk hebben we nog een prachtig uitzicht over een meer, het weer is nu beduidend beter.

Afbeelding
Meer rond km 565

Afbeelding
James Bay Road rond km 565

De 'bewoonde wereld' nadert. Nou ja, het dorp Radisson aan het einde van de James Bay Road is niet heel ver meer. Bij km 579 passeren we de vuilnisbelt van Radisson, naar het schijnt een goede plek om roofdieren en aaseters te spotten. We twijfelen nog om het terrein even op te rijden, maar juist op dat moment komt er een pick-up van Hyrdo Québec aan dus we laten het maar voor wat het is. We moeten immers nog naar Chisasibi. Het blijft hier wel lang licht, maar de zon is duidelijk aan het zakken.

Bij km 589 passeren we La Grande Rivière Airport, de luchthaven van Radisson. Er zijn hier directe vluchten naar o.a. Montréal, verder wordt de luchthaven vooral gebruikt door privévliegtuigen van Hydro Québec die personeel door de lucht vanaf o.a. Montréal, Rouyn-Noranda en Val-d'Or naar het hoge noorden vliegen. Bij km 600 is er weer een kruispunt. Hier verlaten wij de James Bay Road en slaan we linksaf naar Chisasibi. Radisson is nog een stukje rechtdoor.

De weg naar Chisasibi is smaller en de Vmax is 90. Het is wel een minder bochtige weg en ik hou de snelheid er aardig in. We slaan nog even af naar de zijweg naar de centrale La Grande-1, een grote dam in de rivier. De zijweg is verhard, na de dam loopt de weg aan de andere kant van de rivier nog een stuk onverhard door naar Longue Pointe aan de James Bay. Wij gaan echter weer terug naar de hoofdweg. Tegen half negen bereiken we Chisasibi. De straten in het oostelijk deel van het stadje zijn onverhard, en met wat zoekwerk (ons navigatiesysteem kent niet alle straten in Chisasibi, maar dit deel is dan ook vrij nieuw) bereiken we ons overnachtingsadres Auberge Maanitaaukimikw (ik heb nog steeds geen idee hoe je het uitspreekt). De eigenaar is, zoals bijna iedereen in dit stadje, een Cree en we blijken de eerste gasten uit Nederland te zijn sinds de opening zo'n drie jaar geleden. Op een grote wereldkaart mogen wij een pin plaatsen op de plek waar wij vandaan komen. Het is een moderne B&B en we hebben een kamer geboekt met uitzicht op de rivier. De badkamer is gedeeld, maar de enige andere optie, het hotel aan de westkant van Chisasibi, was al helemaal volgeboekt toen ik een reservering probeerde te maken. Maar dit overnachtingsadres bevalt prima. Op advies van de eigenaar rijden we nog richting de James Bay, om de zonsondergang te zien.

De doorgaande weg ligt zowaar om de kom van Chisasibi heen en loopt tot het vliegveld. Vlak voor het vliegveld slaat een onverharde weg naar links, naar de Fort George Ferry. Fort George is het eiland waar vroeger een handelspost zat van de Hudson's Bay Company en waar de Cree woonden. In 1981 moesten de Cree verhuizen naar Chisasibi, dat toen nieuw gesticht werd, omdat er verwacht werd dat door de toegenomen hoeveelheid water door de La Grande-rivier het eiland op den duur zou verdwijnen. Voor de waterkrachtcentrales zijn namelijk meerdere rivieren omgelegd waardoor er veel meer water door de La Grande-rivier stroomt. Echter, het eiland bestaat nog steeds en sommige mensen wonen er nog. Wij gaan echter niet naar de ferry, maar rijden recht door waar de weg naar de ferry weer naar rechts afslaat en blijven de onverharde weg volgen. Na enkele kilometers zijn we er dan: de James Bay! Het zuidelijke uiteinde van de Hudson Bay en deel van de Noordelijke IJszee (Arctic Ocean). We stappen uit de auto. Het is snijdend koud, krap aan boven het vriespunt, en op de oevers ligt ijs. Het is bijna half negen en we hebben er een lange dag op zitten. Maar wat een uitzicht, wat een zonsondergang. Ik praat nog met een Cree, die vertelt dat we absoluut morgenochtend moeten kijken, omdat ze hier aan de rivier dan op ganzen jagen. Niet mijn smaak, maar ik geniet van wat ik nu zie. Wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik weer op zo'n bijzondere plek op deze aarde ben. Wat een prachtig einde van de dag.

Afbeelding
James Bay bij Chisasibi

Afbeelding
James Bay bij Chisasibi

Afbeelding
James Bay bij Chisasibi

Op de weg terug stoppen we nog even. Er ligt een meertje langs de weg en het zit vol met ganzen. Stil drijven ze op het meertje. Het is een indrukwekkend gezicht. Als we uit de auto stappen horen we allerlei dieren. De geluiden van de natuur zijn prachtig. Ik heb er een filmpje van gemaakt. Zet vooral ook even het geluid aan:

Link
Ganzen bij Chisasibi

Moe maar voldaan komen we, met een ontzettend smerige auto, terug bij de B&B. We gaan naar binnen, ik ga nog even douchen, en we gaan lekker slapen. :)
Laatst gewijzigd door Coen Tunnel op vr 07 feb 2020, 0:03, 2 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Chris
Moderator
Berichten: 76294
Lid geworden op: zo 27 feb 2005, 15:19
Locatie: NL

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Chris » ma 22 jul 2019, 21:59

Fantastisch, erg leuk om te lezen, en wat een avontuur! :top:

Ik denk dat dit qua eenzaamheid het nog wel wint van Noord-Scandinavië.

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » ma 22 jul 2019, 22:02

^^ Dit is wel de overtreffende trap. In het noorden van Scandinavië zullen de afstanden ongetwijfeld ook fors zijn, maar 620 km tussen twee dorpen en 381 km tot het volgende tankstation is iets wat je daar niet tegen zult komen.

Voel je trouwens vrij om de foto's voor de Wegenwiki te gebruiken (met mijn forumnaam als bronvermelding). Alles is in het originele formaat en zonder filter geüpload.

Gebruikersavatar
NWH
verkeersader
Berichten: 566
Lid geworden op: wo 13 feb 2019, 21:51

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door NWH » ma 22 jul 2019, 23:02

Prachtig om te lezen! :top:
Hele gave foto’s ook, je ervaart door het zien van de foto’s al de ruimte en rust van dit stuk Canada.
Ik heb zelf wegen in Nieuw-Zeeland gereden waaraan ik nu moet terugdenken. Al red je het ook daar niet qua “eenzaamheid”.
- De shortlist..? Die wordt alleen maar langer -

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » ma 22 jul 2019, 23:13

Bedankt voor de reacties! Leuk om te lezen dat het zo positief ontvangen wordt! Er komt overigens nog meer, ik heb nog wat foto's van Chisasibi en Radisson, en van de terugweg.

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » wo 24 jul 2019, 0:02

CHISASIBI - RADISSON - MATAGAMI

Sommigen zullen inmiddels afvragen: wat is daarboven in het noorden eigenlijk te doen? Weinig, is het antwoord. De eenzaamheid en de natuur zijn de grootste attracties, dit is echt een typisch voorbeeld van 'de reis is de bestemming'. Desalniettemin zijn er een paar andere dingen te doen, waar we op maandag de tijd voor nemen.

We beginnen 's ochtends in de B&B met een goed ontbijt, en daarna gaan we met de auto Chisasibi in. Als eerste gaan we naar het Chisasibi Heritage and Cultural Centre. Dit is feitelijk het museum van de stad, met een tentoonstelling over het vroegere leven en de geschiedenis van de Cree die nu in Chisasibi wonen. Het is gratis toegankelijk, maar een vrijwillige donatie wordt gewaardeerd. Het geeft je een indruk van hoe moeilijk en zwaar het leven van de Cree vroeger was, met name in de strenge winters.

Afbeelding
Chisasibi Heritage and Cultural Centre

Afbeelding
Een kleedje van de Hudson's Bay Company, die de Cree kregen in ruil voor bevervellen. Het gekleurde strepenpatroon gaf de waarde van de kleedjes aan, hoe meer strepen, hoe meer bevervellen het kleedje kostte. Het gekleurde strepenpatroon is tot op de dag van vandaag vermaard in Canada, de Hudson's Bay Company heeft een grote rol gespeeld in de totstandkoming van het huidige Canada. In de expositie wordt trouwens duidelijk dat de Cree welwillend en niet negatief tegenover de handelaars en kolonisten uit Europa stonden. Dat geldt overigens niet voor alle First Nations, sommigen moesten weinig hebben van de Europeanen. De kleedjes werden trouwens ook wel in andere kleuren gemaakt, omdat andere stammen soms andere voorkeuren hadden qua kleuren.

Afbeelding
Een maquette van Fort George Island, in 1981 verlaten voor Chisasibi.

Afbeelding
Chisasibi Heritage and Cultural Centre

Afbeelding
Chisasibi Heritage and Cultural Centre

Afbeelding
Chisasibi Heritage and Cultural Centre

Afbeelding
Chisasibi Heritage and Cultural Centre

Het museum is niet heel groot en na een half uur hebben we het ook wel weer gezien. We gaan verder wat door het stadje rondrijden, Chisasibi is met dik 4800 inwoners de grootste plaats sinds we in Amos (868 km verderop) waren. Het is de belangrijkste van de Cree-plaatsen aan de James Bay en ook de enige die over een verharde weg bereikbaar is. Er zit hier ook een ziekenhuis, een grote en een kleinere supermarkt, twee tankstations (we tanken voor slechts $ 1.38 per liter, wat niet veel duurder is dan in Matagami en maar $ 0.16 duurder dan in Barrie), er zijn een paar restaurants, er zijn scholen, kortom, er zijn aardig wat voorzieningen. We nemen een kijkje in de grote supermarkt en het meeste is er wel te krijgen, al zijn de prijzen wel een stuk hoger dan in de rest van Québec. Alcohol is er trouwens niet te krijgen, de Cree hebben enige vorm van zelfbestuur en het is hier niet toegestaan om alcohol te verkopen. Tot enkele jaren geleden was er bij het naderen van Chisasibi een checkpoint om te controleren op de invoer van alcohol, maar dat is er inmiddels niet meer. En een Cree die ik tegenkwam bij één van de rest area's langs de James Bay Road had de kofferbak vol met blikjes bier. Die zijn overigens vrij gemakkelijk te krijgen als je in Chisasibi woont; Radisson is slechts een uur en een kwartier rijden.

Afbeelding
Chisasibi

Afbeelding
La Grande-rivier: sneeuw op de oever

Afbeelding
La Grande-rivier

Afbeelding
Een turboprop van Air Creebec zet de landing in naar de luchthaven van Chisasibi

Afbeelding
Het centrum van Chisasibi, in dit gebouw zit o.a. de grote supermarkt

Afbeelding
Chisasibi

Afbeelding
Chisasibi

Het is inmiddels wat verder in de ochtend en het is voor ons tijd om Chisasibi te verlaten. We halen bij één van de tankstations nog een royale beker warme koffie voor mijn vriendin en we beginnen aan de korte trip naar Radisson. Die verloopt rustig tot ik links van de weg weer een stekelvarken spot. We rijden een stukje terug, en we bewonderen het mooie beest dat langzaam de bosjes in kruipt. Daarmee hebben we het nog niet gehad, want slechts iets verderop maken we de meest bijzondere ontmoeting met wild mee: rechts vanuit de bosjes steekt een beer de weg over. :schrikreactie: We zijn niet op tijd om het te fotograferen maar wat een indrukwekkend gezicht! De rest van de rit ben ik op mijn hoede en werp geregeld een blik opzij, maar het blijft hierbij. Na een klein uur komen we weer op de James Bay Road en slaan we nu linksaf, richting Radisson. Het is slechts 17 km over de James Bay Road tot de afslag naar de zijweg naar Radisson, wat nog een kleine 5 km verderop ligt.

We hebben bij Hydro Québec gereserveerd voor de gratis rondleiding door de waterkrachtcentrale Robert-Bourassa. Rondleidingen zijn in Frans en Engels mogelijk. We hebben gereserveerd voor 13:00 uur, maar de rondleiding blijkt om 14:00 uur te zijn. Geen probleem. Ons hotel, de Auberge Radisson die voornamelijk door personeel van Hydro Québec gebruikt wordt, zit pal naast het gebouw van Hydro Québec vanaf waar de rondleidingen beginnen. We gaan naar het hotel en we kunnen al inchecken. We hebben onszelf de luxe van de suite gegund, die was maar $ 20 duurder dan de gewone kamer. Overnachten is hier sowieso niet goedkoop, inclusief BTW komt het over de $ 200 voor 1 nacht, in totaal rond de 140 euro. Er is 1 suite in het hotel, we slapen vannacht in ieder geval in de meest luxe hotelkamer van Radisson. :lol: Er zitten overigens ook nog twee motels in Radisson, evenals twee tankstations (waarvan de Esso tevens de plaatselijke supermarkt is), een bar en een restaurant. Er zijn ongeveer 400 inwoners, maar het fluctueert nogal. Veel mensen wonen hier tijdelijk en bijna iedereen is hier direct of indirect werkzaam voor Hydro Québec.

Radisson is non-native: het is geen Cree-dorp. Het is tevens de noordelijkste Franstalige plaats ter wereld. In de Cree-plaatsen kom je met Frans niet ver; ondanks dat je in Québec zit is de voertaal daar (naast Cree) Engels. In Radisson is het echter Frans wat de klok slaat. De meeste mensen kunnen wel Engels, maar het is (net als in de rest van Québec) zeker niet vanzelfsprekend dat iedereen vloeiend Engels spreekt.

Onze gids bij Hydro Québec doet dat wel. Ze heet Elisabeth, ze komt uit Montréal waar ze studeert en dit is een zomerbaan die ze voor vier maanden doet. Ze is hier met het vliegtuig gekomen en het is indrukwekkend hoeveel ze weet en hoeveel details ze kan vertellen voor een job die ze slechts vier maanden hoeft te doen. Als eerste bekijken we het informatiecentrum van Hydro Québec, waarna wij (en één andere bezoeker) een informatiefilm te zien krijgen.

Afbeelding
Hydro Québec informatiecentrum

Afbeelding
Hydro Québec informatiecentrum

Afbeelding
Hydro Québec informatiecentrum

Afbeelding
Hydro Québec informatiecentrum

Na de informatiefilm gaan we met de auto naar de La Grande-2-A waterkrachtcentrale. Dit is één van de twee waterkrachtcentrales die gebruikmaakt van het Reservoir Robert-Bourassa en de dam aan de rand van het reservoir. De andere is de ondergrondse Robert-Bourassa waterkrachtcentrale, voorheen La Grande-2.

Afbeelding
La Grande-2-A waterkrachtcentrale

Afbeelding
Reservoir Robert-Bourassa

We gaan daarna naar de Robert-Bourassa waterkrachtcentrale, die de grootste ondergrondse waterkrachtcentrale ter wereld is. We rijden naar binnen, de centrale in. Om veiligheidsredenen wordt hier links gereden, dicht langs de muur.

We krijgen een rondleiding door de centrale, en het is mooi om het een keer te zien. Ik heb al een keer een kerncentrale en een gasgestookte centrale bezocht, dit is de eerste keer dat ik echt een uitgebreide rondleiding heb in een waterkrachtcentrale. Helaas is het niet toegstaan om binnen foto's te maken, die heb ik dus ook niet.

De centrales maken onderdeel uit van het James Bay Project. In de jaren '60 en '70 kwam vanuit Québec het idee dat men zelfvoorzienend wilde zijn voor de elektriciteitsvoorziening. In overleg met de Cree werd er uiteindelijk besloten tot de bouw van waterkrachtcentrales en het omleiden van rivieren. Ook werd er werkgelegenheid voor de Cree gecreëerd. De James Bay Road (en ook de Trans-Taiga Road, en enkele andere zijwegen) is aangelegd om de bouw van de waterkrachtcentrales mogelijk te maken.

Als we weer naar buiten gaan, rijden we naar de spillway. Door de bouw van het reservoir en de dam is de rivier onderbroken wordt het water sindsdien naar de centrales geleid, om daar elektriciteit op te wekken. Echter, bij een hoge waterstand kan het wenselijk zijn om water toch naar de rivier te geleiden. Er is echter een flink hoogteverschil. Dit is opgelost door een spillway te bouwen, deze wordt ook wel de Giant's Staircase genoemd. Elke trede is even groot als twee voetbalvelden, en door deze vorm wordt het water afgeremd als het naar de La Grande-rivier wordt geleid. Een dam die geopend kan worden sluit de toegang naar de spillway af. Het is ronduit gigantisch, en het feit dat je in zo'n afgelegen gebied bent maakt het alleen maar meer bijzonder. Het is moeilijk te bevatten hoe enorm groot dit is.

Afbeelding
De spillway van bovenaf gezien

Afbeelding
Het nog deels met ijs bedekte Reservoir Robert-Bourassa, gezien vanaf de dam bij de spillway

Afbeelding
De spillway vanaf een uitkijkpunt aan de andere kant gezien

Afbeelding
Iets verder ingezoomd

Al met al duurt de rondleiding drie uur, en als we terug in het hotel zijn doen we lekker rustig aan. We nemen een bad, we relaxen wat. Net als in Matagami en Chisasibi hebben we hier ook prima Wi-Fi. We gaan rusten, want morgen moeten we terugrijden naar Amos, een dikke 800 km. Ik bekijk op mijn telefoon de weersvoorspelling. Voor de nacht wordt er -1 en sneeuw voorspeld.

De volgende ochtend worden we wakker, en er ligt zowaar een laagje sneeuw! Na een karig ontbijt (daarvoor kun je, als ik de berichten mag geloven, toch beter naar Restaurant Chez Mika) gaan we naar de Esso, gooien de tank vol voor $ 1.67 per liter (veel ging er niet in aangezien we in Chisasibi ook hadden getankt) en kopen nog wat te eten en te drinken voor onderweg. We rijden nog even een rondje door het dorp.

Afbeelding
4 juni 2019. Het uitzicht vanuit onze hotelkamer. Sneeuw in Radisson, Québec.

Afbeelding
Op de auto ligt ook een laagje sneeuw

Afbeelding
Afstanden vanaf Radisson

We rijden Radisson uit, en aan het einde van de weg sla ik linksaf. Ik wil zelf nog even tot het formele einde van de James Bay Road rijden, tot daar waar de verharding eindigt. Daarna zijn nog wel wat gravelwegen, zoals naar de dam bij de spillway, maar dat zijn (overigens openbaar toegankelijke) wegen van Hydro Québec. De James Bay Road eindigt daar waar de verharding eindigt. Ik keer daar, en de navigatie die is ingesteld op het adres van het hotel in Amos geeft aan dat ik 798 km rechtdoor moet rijden.

We zijn blij dat we op de heenweg de tijd hebben genomen om de bezienswaardigheden onderweg te bekijken, want vandaag is het weer echt beduidend minder. De eerste ca. 200 km rijden we door een besneeuwd landschap, wat er wel sprookjesachtig uitziet. De weg zelf is prima schoon trouwens.

Afbeelding
Een dun laagje sneeuw op de bomen

Afbeelding
De James Bay Road in een ietwat winterse setting

Afbeelding
Uitzicht

Het schiet mooi op, de weg is goed te rijden en we stoppen eigenlijk alleen een keer voor een plaspauze. De kilometers tikken mooi weg en na zo'n 240 km bereiken we de Relais Routier. Tijd om weer te tanken, want Matagami is nog 381 km verderop en ik ga het er niet op gokken. En ook tijd om wat warms te eten; het is bijna twaalf uur en Matagami is nog meer dan vier uur rijden.

Afbeelding
Km 381, min of meer hetzelfde eten als op de heenweg

Na een pauze van ongeveer drie kwartier stappen we weer de auto in, en maak ik nog een paar foto's.

Afbeelding
Verkeer richting de Trans-Taiga Road komt vanaf hier pas na 500 km weer een tankstation tegen (alternatief kun je eerst naar Radisson gaan, en dan richting Trans-Taiga Road). Overigens is die 500 km niet helemaal correct; het is 449 km tot de outfitter Nouchimi of 521 km tot outfitter Mirage. Voor verkeer vanaf Radisson zijn die afstanden 85 km korter.

Afbeelding
Km 381 James Bay Road richting Matagami

Afbeelding
Relais Routier du km 381

Op de terugweg stoppen we nog wel weer even bij de Rupert River, want ik wil die stroomversnellingen graag nog een keer zien. Voor de rest hou ik de vaart er in, en stoppen we enkel op de rest area's voor een sanitaire stop. Bij km 6 melden we ons weer netjes af, en even verderop slaan we af naar Matagami. Weer gooien we de tank vol, nu voor $ 1.324 per liter.

Afbeelding
Shell Matagami

Het is ongeveer kwart voor vijf als we in Matagami zijn, dus het schiet lekker op. In iets meer dan 4 uur heb ik, inclusief korte stops, de 381 km afgelegd. We rijden gauw weer weg uit Matagami, er is nog een dikke twee uur te gaan. Tegen zevenen komen we aan in Amos, 800 km verder dan waar we vanochtend vertrokken zijn, volledig over de James Bay Road en Rte 109. We zijn weer in de westerse wereld, we checken in bij ons hotel we eten een broodje bij de Subway en maken nog een kleine wandeling door het stadje.

Een korte epiloog van het vervolg van de rit, terug naar het meer dichtbevolkte deel van Canada:

De volgende dag rijden we via Val-d'Or richting Ottawa, waar op Rte 117 na Louvicourt ook weer een lang deel van 147 km zonder tankstation zit. Maar de weg is drukker, en de prachtige rit door het wildreservaat La Verendrye is qua afgelegenheid niet te vergelijken met de James Bay Road. Het wegdek is hier niet altijd even goed - en dan dachten sommige inwoners van Chisasibi nog dat de James Bay Road slecht is. Bij Grand-Remous slaan we af richting Maniwaki en Wakefield. Rte 105 is op veel plekken krap, bochtig en heeft ook vaak slecht wegdek, en het gaat een beetje op en neer. Qua landschap op zich wel een aardige route. Bij Wakefield begint de A5, en dan zijn we ook heel snel bij ons hotel in Gatineau, aan de Québecoise kant van Ottawa. 's Avonds gaan we Ottawa in. De eenzaamheid van de James Bay Road was mooi en indrukwekkend, maar het is ook weer fijn om in de bewoonde wereld te zijn, en Ottawa blijkt een enorm gezellige en mooie stad te zijn.

Gebruikersavatar
Jeroen O
dorpsstraat
Berichten: 138
Lid geworden op: ma 06 nov 2006, 18:11
Locatie: Nieuwkoop

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Jeroen O » wo 24 jul 2019, 7:55

Bedankt voor het mooie reisverslag.

Het ziet er heel indrukwekkend uit. Het rijden door dergelijke dunbevolkte gebieden dat heeft wel wat.
Afgelopen juni ben ik in het noorden van Scandinavië geweest. Daar is het ook aardig dunbevolkt met vele kilometers tussen de gehuchtjes, maar ik heb het idee dat het hier nog wat extremer is.

Jammer dat het zo ver weg is. Het lijkt me ook wel een mooie weg om met de motor een keer te rijden.

Toch valt het me op dat de weg helemaal niet zo noordelijk ligt. Qua breedtegraad ligt het ongeveer op dezelfde hoogte als Hamburg. Ik had verwacht dat het noordelijker zou zijn.

Gebruikersavatar
Palance
4x5 autosnelweg
Berichten: 31547
Lid geworden op: zo 27 feb 2005, 13:17
Locatie: Паланцедрецхт
Contacteer:

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Palance » wo 24 jul 2019, 8:05

Inderdaad een prachtig verslag :worship:

Ik heb ook gereden in het noorden van Scandinavië, in Nieuw-Zeeland en de Canadese Rockies/Vanouver Island, maar qua afgelegenheid en dunbevolktheid haalt dat het echt niet bij deze weg.

Het 'ruigste' bord qua afgelegenheid heb ik in Nieuw-Zeeland op de foto gezet (120 km naar het volgende tankstation) en bij Revelstoke in Canada (150 km), maar dat haalt het natuurlijk niet bij de Fuel-borden van de reportage :)

Afbeelding

Afbeelding
"You know the greatest danger facing us is ourselves, an irrational fear of the unknown. But there’s no such thing as the unknown — only things temporarily hidden, temporarily not understood.” - James T. Kirk

Autosnelwegen.net

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » wo 24 jul 2019, 8:13

Bedankt voor de positieve reacties!
Jeroen O schreef: wo 24 jul 2019, 7:55Toch valt het me op dat de weg helemaal niet zo noordelijk ligt. Qua breedtegraad ligt het ongeveer op dezelfde hoogte als Hamburg. Ik had verwacht dat het noordelijker zou zijn.
Voor Amerikaanse begrippen is dit ver naar het noorden. Maar in Europa is het klimaat gewoon relatief warm door de Golfstroom.

Gebruikersavatar
Chris
Moderator
Berichten: 76294
Lid geworden op: zo 27 feb 2005, 15:19
Locatie: NL

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Chris » wo 24 jul 2019, 10:08

Canada heeft geen warme golfstroom die het klimaat in het binnenland tempert, dit in combinatie met een land dat niet te cultiveren valt (rotsen van de 'Canadian Shield'), zorgt ervoor dat je op relatief lage breedtegraden al wildernis hebt. Nagenoeg de volledige bevolking woont in de delen van Canada waar landbouw mogelijk is. Daarbuiten zijn slechts een paar grotere plaatsen, met name in Ontario, waar grondstoffen van oudsher de economie vormden.

Bijvoorbeeld de meeste winter roads / ice roads liggen op breedtegraden waar het in Europa in de winter veel minder koud wordt.

Wellicht wordt onze perceptie ook wat verstoord door Scandinavië, die is één van de weinige plekken in de wereld waar dermate ver noordelijk nog zoveel mensen wonen. Bijvoorbeeld in het Russische Verre Oosten heb je op de breedtegraad van Nederland alleen nog wat geïsoleerde plaatsen, geen grootschalig gecultiveerd en bewoond gebied zoals in Europa.

Pino
4x3 autosnelweg
Berichten: 21916
Lid geworden op: ma 28 feb 2005, 9:17
Locatie: Sesamstraat
Contacteer:

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Pino » wo 24 jul 2019, 12:42

^^ Scandinavië heeft die leefbaarheid natuurlijk ook te danken aan de Golfstroom. Op het zuidelijk halfrond zie je het ook wel mooi. Kaap Hoorn ligt op de breedte van Kopenhagen, Antarctica begint op de breedte van Stockholm. Dat zijn toch totaal andere klimaten.

Gebruikersavatar
Coen Tunnel
Voorzitter
Berichten: 32135
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 11:39
Locatie: Aan de 🅰2️⃣8️⃣

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Coen Tunnel » wo 24 jul 2019, 14:42

Chris schreef: wo 24 jul 2019, 10:08 Canada heeft geen warme golfstroom die het klimaat in het binnenland tempert, dit in combinatie met een land dat niet te cultiveren valt (rotsen van de 'Canadian Shield'), zorgt ervoor dat je op relatief lage breedtegraden al wildernis hebt. Nagenoeg de volledige bevolking woont in de delen van Canada waar landbouw mogelijk is. Daarbuiten zijn slechts een paar grotere plaatsen, met name in Ontario, waar grondstoffen van oudsher de economie vormden.
Dat zie je daar in de noordelijker bewoonde delen inderdaad wel, met plaatsen als Sudbury, Timmins en North Bay. Verderop over de grens in Québec trouwens ook, met (kleinere) steden als Rouyn-Noranda, Val-d'Or, Amos en Chibougamau.

Ook een dorp als Matagami, waar ik heb overnacht en wat ook al erg afgelegen ligt, bestaat vanwege de mijnbouw.

waldo79
4x3 autosnelweg
Berichten: 20524
Lid geworden op: do 05 mei 2005, 10:28
Locatie: 's-Hertogenbosch

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door waldo79 » do 25 jul 2019, 8:11

Indrukwekkend verhaal :top: Dikke mazzel dat je door het winnen van tickets deze reis makkelijk hebt kunnen maken.

Gebruikersavatar
Bongo
verkeersader
Berichten: 534
Lid geworden op: di 19 feb 2008, 8:24

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Bongo » vr 26 jul 2019, 12:15

Schitterende reis een mooi verslag. Alles prima te volgen op GM :)

TomTorquay
dorpsstraat
Berichten: 196
Lid geworden op: wo 09 jan 2019, 23:51

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door TomTorquay » wo 31 jul 2019, 3:08

Schitterend verslag, Coen! Bedankt om het met ons te delen!
Heb je toevallig foto's van het einde van de James Bay Road? En van de afslag naar de Taiga Road? Daar ben ik immers wel nieuwsgierig naar ;)

Gebruikersavatar
Bongo
verkeersader
Berichten: 534
Lid geworden op: di 19 feb 2008, 8:24

Re: [CDN] James Bay Road (reisverslag)

Bericht door Bongo » wo 21 aug 2019, 14:02

TomTorquay schreef: wo 31 jul 2019, 3:08 Schitterend verslag, Coen! Bedankt om het met ons te delen!
Heb je toevallig foto's van het einde van de James Bay Road? En van de afslag naar de Taiga Road? Daar ben ik immers wel nieuwsgierig naar ;)
Anders moet je ff terug ;)

Plaats reactie