SnarfFlevoland schreef: ↑di 21 nov 2023, 10:37
Duitsland raakt steeds meer de rol als voorbeeldland van de Europa kwijt, als ze dat überhaupt nog zijn. Het zou me niet eens verbazen dat het land afzakt naar de onderste helft van Europa. De economie zal het vroeger of later spuugzat zijn, resulterende in verplaatsingen van zowel grotere als ook kleinere ondernemingen naar aangrenzende buurlanden, die er wederom van zullen profiteren.
Dat er grote structurele problemen met de Duitse economie zijn is geheel correct, maar of ze afzakken naar de onderste helft van Europa weet ik niet. Want bij het lezen van jouw reactie dacht ik eraan dat de koplopersrol van Duitsland nog geen 25 jaar geduurd heeft, want in de jaren 90 zat de Duitse economie ook in zwaar weer en was het land de zieke man van Europa. Daarmee besef ik mij dat Duitsland niet sinds WO2 continu een succesmodel is geweest, maar zichzelf steeds weer opnieuw heeft moeten uitvinden.
In de jaren 70 werd Duitsland door zowel de oliecrisis als een sterke D-mark geraakt. Dat heeft er voor gezorgd dat de efficientie van productie steeg, en dat Duitsland (meer) ging inzetten op kwalitatief hoogwaardigere producten zodat ze daarmee een hogere prijs op de wereldmarkt konden rechtvaardigen.
Eind jaren 90 was dat model mede door de eenwording en hoge sociale lasten niet meer draagbaar en kwam het land in het slop. De SPD onder Schröder heeft toen veel bekritiseerde hervormingen doorgevoerd, die echter de basis hebben gelegd voor het economische succes van de laatste 25 jaar. Schröder en de SPD kregen echter de politieke druk te verwerken waardoor Merkel aan de macht kwam, en Merkel kon haar positie houden vanwege het economische succes waar Schröder het fundament voor heeft gelegd.
Belangrijk is om de kanttekening te maken dat de politiek altijd slechts de randvoorwaarden schept waarin bedrijven economisch succesvol kunnen zijn. De bedrijven zetten dat vervolgens om in het succes waar de hele maatschappij van profiteert (of de verdeling rechtvaardig is, dat is een andere discussie). Het is dus de samenwerking tussen overheid en bedrijven die het succes bepaalt, en niet 1 van de de 2 partijen.
En nu zijn we dus 25 jaar verder en moet Duitsland zich opnieuw zelf uitvinden. Eigenlijk een flinke tegenstelling tot de starre houding die Duitsland en Duitsers kenmerkt, maar het verleden toont aan dat ze wel degelijk in staat zijn tot veranderingen (i.t.t. andere Europese landen als Frankrijk of Italië die decennialang in ellende blijven hangen).
De vraag die ik mij echter stel is of er een politicus aan de macht weet te komen die het ideologische dogma kan doorbreken, en op basis van een nuchtere analyse de problemen kan identificeren en oplossingen kan aandragen & uitvoeren. Dit is altijd een ondankbare taak geweest en kost je uiteindelijk de politieke macht (want vaak impopulaire, pijnlijke maatregelen) en ik heb het idee dat we meer dan in de afgelopen 50 jaar vast zitten in tijden waarin ideologie en machtshonger overheerst. En als dat zo blijft zou het betekenen dat Duitsland ook nog jarenlang vast gaat zitten in een niet meer werkend economisch model. Beetje als Argentinië die al ruim 60 jaar in dezelfde economische malaise blijven hangen.
SnarfFlevoland schreef: ↑di 21 nov 2023, 10:37Zoals het nu gaat zie ik absoluut zwart voor Duitsland de aankomende 10-20 jaar. Het roer moet echt radicaal om en dat zie ik voorlopig niet gebeuren. Veel Duitsers klagen graag, maar een radicale verandering betekend uit je comfortzone te moeten komen. En dat willen dan toch de minste Duitsers. Liever klagen, maar zelf niks doen, want es is immer helaas zo. Maar hoe verder Duitsland afzakt, des te zuurder zal het voor haar inwoners worden. Ooit zal het roer echt om moeten, anders wordt het nog het grote zorgenkind van Europa, als het dat niet sowieso al is.
Eens, en niet veel op aan te vullen. Al relateer ik het gezien bovenstaande niet zozeer aan de Duitsers en het uit de comfortzone komen, maar het gebrek aan politieke wil en capaciteiten die ik een noodzakelijke verandering zou aanvertrouwen (vast blijven hangen in ideologie).