
Wel vreemd dat er even verderop ongelijkvloers voor dezelfde route kan worden gekozen:

Moderator: Moderatoren
Die prijzen lijken me nogal nattevingerwerk te zijn, de weg tussen Tasjkent en Andijon is niet alleen langer dan die naar Samarkand maar het terrein is ook veel lastiger. In de Ferganavallei en het stuk tussen Tasjkent en Angren is het landschap vlak, maar tussen Angren en de vallei moet je toch wel een serieuze bergrug over. Tussen Tasjkent en Samarkand is het terrein voor mijn gevoel een stuk makkelijker om te bebouwen.Chris schreef: ↑za 13 jun 2020, 17:11 Er blijken drie tolwegen gepland te zijn in Uzbekistan: https://pppd.uz/en/projects-custom/
* Tashkent - Samarkand: 290 kilometer, $ 1 miljard, contract in 2022.
* Tashkent - Andijan: 340 kilometer, $ 1 miljard, contract in 2022
* Taxtaqoracha Pass Tunnel: 4.4 kilometer, contract in 2021
Taxtaqoracha Pass is een 1675 meter hoge bergpas van de M39 ten zuiden van Samarkand.
![]()
Dat lijkt me inderdaad te kloppen, alle langere tunnels zijn normaalspoor of smalspoor: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_l ... ay_tunnels
Onder historici bestaat debat of het nu een bewuste clusterfuck was (onder het motto "verdeel en heers") of dat de opgave gewoon onmogelijk was. Ze hebben indertijd geprobeerd de verdeling langs etnische lijnen door te voeren. Dat lijkt nog best aardig gelukt, ook zoveel jaar na dato en óndanks het feit dat, wanneer men toen aan de mensen vroeg tot welk volk ze behoorden, het antwoord meestal hetzij verwees naar de dichtstbijzijnde stad hetzij luidde "ik hoor tot de moslims". Het probleem van de verdeling langs etnische lijnen was echter dat het vaak praktische problemen opleverde, met name te zien aan de enclaves in de Fergana-vallei. Om het af te maken zijn er nog gevallen als Osh, waar wél was afgeweken van het etniciteits-principe, en wel om Kirgizië genoeg inwoners te geven om in aanmerking te komen voor de status van volwaardige Sovjet-republiek.Chris schreef: ↑di 08 sep 2020, 20:25Na het overlijden van de Uzbeekse president Karimov verbeterden de relaties met de buurlanden significant. Die landen komen niet zo snel in het Europese nieuws, maar Centraal-Azië is toch ook wel een gebied met intern conflict en spanningen tussen bevolkingsgroepen na de val van de Sovjetunie. De Sovjets hebben wel een enorme clusterfuck met onpraktische en niet exact gedefinieerde grenzen nagelaten.
ADB schreef:ADB Approves $274 Million Loan to Upgrade Roads Vital to Uzbekistan's Regional Connectivity
The Asian Development Bank (ADB) today approved a $274.2 million loan to reconstruct 240 kilometers (km) of highway in the western part of Uzbekistan and improve safety at key sections of the country’s national road network to expand regional trade and road transport connectivity.
As part of the project, a 240-km section of the Guzar–Bukhara–Nukus–Beyneu highway in Karakalpakstan will be reconstructed as a two-lane, cement concrete road including access roads to link villages to the highway. The road is one of the region’s key trade routes and part of Corridor 2 of the Central Asia Regional Economic Cooperation (CAREC) Program.
Ook in Oezbekistan zelf was enkele jaren eerder grote onrust in de Ferganavallei. Vanwege hoge werkloosheid en armoede waren er veel demonstraties. Bij het Bloedbad van Andijan in 2005 vielen op één dag tussen de 187 en 1500 doden, doordat het leger het vuur opende op de demonstranten.Pino schreef: ↑di 08 sep 2020, 20:56 Voor het eigen deel van de Fergana-vallei was Oezbekistan zelf immers het voornaamste achterland. Maar Osh, dat stortte inderdaad in, en de economische fall-out daar zorgde ook binnen Kirgizië voor enorme spanning en nog steeds wel voortdurende politieke onrust. Het was voor mij in 2013 de reden om van Kashgar maar over de Torugart-route naar Bishkek te reizen, terwijl ik best graag de oude Zijderoute-stad Osh had willen zien.
Ik was door stom toeval in Oezbekistan op het moment dat Karimov overleed en op de dag van z'n begrafenis in Samarkand was ik net onderweg van Bukhara naar Osh. Met de nachttrein van Bukhara naar Tasjkent en vanuit daar met de gedeelde taxi naar Andijon, vervolgens vanaf daar met de volgende taxi naar de grens die alleen lopend gepasseerd kon worden en afsluitend nog naar Osh. Toentertijd waren ze nog bezig met die wegverbreding tussen Tasjkent en Fergana en ik kan me ook (verbredings)werkzaamheden tussen Andijon en de grens herinneren. Die laatste taxi reed overigens over grind, dus ik vermoed dat ze daar de hele boel gesloopt en herbouwd hebben.Chris schreef: ↑di 08 sep 2020, 20:25 De weg Andijan - Osh is ook naar 2x2 (of zelfs 2x3) rijstroken verbreed, de werkzaamheden zijn deels nog in uitvoering.
Wel opmerkelijk hoe de situatie hier veranderd is, tussen 1991 en 2017 zat de grens Uzbekistan - Kyrgyzstan meer dicht dan open. Zelfs deze belangrijke grensovergang was vaak jarenlang dicht. Osh ligt in Kyrgyzstan maar de bevolking is voor meer dan de helft Uzbeeks. Familie kon elkaar nauwelijks bezoeken en de economie van Osh stortte in omdat een groot deel van de natuurlijke afzetmarkt wegviel door de dichte grenzen.
Na het overlijden van de Uzbeekse president Karimov verbeterden de relaties met de buurlanden significant. Die landen komen niet zo snel in het Europese nieuws, maar Centraal-Azië is toch ook wel een gebied met intern conflict en spanningen tussen bevolkingsgroepen na de val van de Sovjetunie. De Sovjets hebben wel een enorme clusterfuck met onpraktische en niet exact gedefinieerde grenzen nagelaten.
![]()
Het valt me tegen dat er geen vliegveld ligt, alhoewel het wel punten scoort, want de weg rond het park zou zowaar een klein autocircuit kunnen zijn. Kun je je toch wat ontspannen op zondag als er geen F1 is.
Er achter zit die typische eenvoudige Centraal-Aziatische laagbouw van woningen. Die flats zijn waarschijnlijk allemaal van uniforme hoogte gebouwd om het gepeupel erachter te verhullen. In Noord-Korea hebben ze dat ook in veel steden gedaan.