
Voor een Japanner is dat een ontzettend moeilijke beslissing, maar wel één die genomen MOET worden. Niet doen betekent alle aanzien verliezen (je wordt een paria), wel doen betekent gezichtsverlies lijden. En dat is ook heel erg. Wij in het westen kunnen ons daar geen voorstelling van maken, hoe erg dat is voor een Japanner. Denk maar aan een hooggeplaatste functionaris die publiekelijk zijn excuses moet maken en daarbij in huilen uitbarst. Een volwassen vent. Zie daar het dilemma.
Yep. Japanners hebben een heel sterk "wij" gevoel, ze zijn veel minder individualistisch dan wij.
Maar desondanks zijn er ook Japanners, vooral jeugd, die zich tegen dit gebruik keren. Die willen juist wel opvallen wat zich onder andere uit in extravagante kleding, "harajuku" is zo'n kledingstijl:

en "onjuist" taalgebruik.
De "normale" Japanner laat dit voorlopig toe, maar zodra je bent afgestudeerd, moet je je schikken naar het "normaal". Dat betekent vooral het "wij" voorop stellen. Dat bestaat uit drie pijlers: familie, bedrijf en het volk, alle Japanners. Jij als Japans individu maakt daar deel van uit en je doen en laten staat altijd in het teken van het "wij".
Buitenlanders zijn welkom, maar als je geen geboren Japanner bent, ben en blijf je een "gaichin" (als ik het goed spel). Dat betekent "buitenlander of vreemdeling" met een zware negatieve betekenis. Al woon je jaren in Japan, beheers je de taal vloeiend en ken je de Japanse cultuur. Echt erbij horen zul je nooit.
Interessant volk, die Japanners.
