Vorige week stond weer een week Zwitserland op de planning en heb daar meteen Pasen met vrienden gevierd. Aangezien ik als eerste in 't Engadin moest zijn, heb ik voor de afwisseling eens de A7 als route naar het zuiden gepakt i.p.v. de A5 die ik elke maand zo'n beetje op en neer rij. Die keuze heb ik echter enorm snel betreurd.
Dinsdagnacht ben ik rond 1 uur vertrokken. Het eerste stuk op de A44 naar Kassel ging opmerkelijk vlot. In de tegenrichting een enorme ketting aan vrachtwagens richting Ruhrgebied, in mijn richting was het gelukkig vrij leeg. De eerste wegwerkzaamheden kwamen pas kort voor Kassel. Vervolgens de A7 op, het eerste stuk 2x3 tot Bad Hersfeld ging prima, maar dan begon de ellende. Het eerste stuk continu inhalende vrachtwagens voor mij en vanaf Fulda kwam continu de ene wegwerkzaamheden naar de andere er nog bij. En dat ging zo door tot Memmingen. In één woord: Verschrikkelijk! Vooral de twee wegwerkzaamheden tussen de A3 bij Würzburg en A6 bij Crailsheim waren enorm lang en was er maar 1 rijstrook beschikbaar, waar ik natuurlijk beide malen achter een vrachtwagen zat die 60 km/h reed.
Pas het allerlaatste stuk A7 vanaf Kempten tot Füssen ging het weer vrij vlot, geen vrachtwagens meer en weinig verkeer. Vervolgens in Oostenrijk was dan de Lermooser Tunnel afgesloten in zuidelijke richting. Langzaam met trage automobilisten voor mij (nog trager dan de voorop rijdende vrachtwagens) ging het door Lermoos en Biberwier verder.
Als klapper op de vuurpijl, ik had kort over de grens netjes een vignet gekocht voor het korte stuk A12, was dan de Oostenrijkse A12 bij Schönwies afgesloten. Een medewerker van de ASFiNAG was al de laatste pionnen aan het opruimen, maar ik moest er nog af en kon niet meteen de A12 weer oprijden, aangezien de slagboom voor de oprit ook nog dicht was. Eenmaal bij Starkenbach kwam natuurlijk allang verkeer over de A12 aanrijden. Was ik 1 minuut later gekomen, had ik wel de A12 kunnen gebruiken. Gelukkig was de Landecker Tunnel niet afgesloten, anders had ik al helemaal de pleuris gekregen.
Met veel gas heb ik me richting de Zwitserse grens bespoet wat op de kaarsrechte B180 vrij goed gaat. Man, man, man, wat een ellende. Maar vooral de Duitse A7 heeft me ('s nachts) gewoon veel te veel tijd gekost.
Afgelopen dinsdagavond dan weer terug via de A5, vanuit her Berner Oberland wel te verstaan, aangezien ik alleen de eerste dag in 't Engadin moest zijn. Vergeleken met de A7 was de A5 een zegen van rust. Net ten noorden van Ettenheim zijn er over 3,5 km wegwerkzaamheden en dan pas weer bij Kreuz Walldorf, waar ik echter via de A6/A67 geen last van heb. Bij Lorsch zijn er op de A67 dan ook nog heel kort wegwerkzaamheden, evenals (gevoeld sinds 1,5 jaar) op de A5 bij 't Frankfurter Kreuz. Daarnaast is de A5 op het 2x4 stuk bij Langen voor een deel gelimiteerd op 100 km/h, vanwege de bouw van de (idiote) bovenleiding voor vrachtwagens. Desalniettemin was het toch een vrij ontspannen rit. Af en toe wegwerkzaamheden vind ik ook niet zo erg, maar continu voor elke idiote dalbrug op de rem te moeten, plus extra wegwerkzaamheden waar je met 60 km/h vooruit sukkelt en dan ook nog continu inhalende vrachtwagens voor je neus te hebben, no thanks!

Zelfs de A45 is op dit moment niet zo dramatisch als de A7, alhoewel de A45 ook zeker geen feest is, zelfs verre van dat.
Mocht ik de aankomende tijd nog eens naar 't Engadin moeten, pak ik gewoon de A5 en rij gemoedelijk door Zwitserland. De Julierpass ben je in de winter in no-time over, mits het niet sneeuwt of een zaterdag in het hoofdseizoen is, maar zelfs dan gaat het qua doorstroming wel in vergelijk met Franse of Oostenrijkse toestanden op wisseldagen. En als de pas dicht is, pak je de Vereinatunnel.
Wie de aankomende tijd naar 't zuiden moet, doe je voordeel ermee!
"A mile of highway will take you just one mile... A mile of runway takes you anywhere!"