
Nee dus.Kaaiman schreef:[...] het netwerk-1950 [...] mutaties 1950-1975 [...] in 1969 [...]
Moderator: Moderatoren
Nee dus.Kaaiman schreef:[...] het netwerk-1950 [...] mutaties 1950-1975 [...] in 1969 [...]
Hier kom ik ze ook tegen, kennelijk in een amendement waar bijvoorbeeld ook de E3 enigszins is verlegd. Alleen hier wordt 1968 als jaartal genoemd. Misschien helpt dat met zoeken?Kaaiman schreef:Echter is het me een raadsel wat de grond is van de nummers E122 t/m E126, die in 1969 bij amendement zouden zijn toegevoegd. Ik heb de hele UN Treaty Series van 1969 doorgenomen, maar geen spoor van deze nummers. Ook in de zoekmachine van de VN vind ik niets terug.
Weet iemand heel toevallig iets meer over deze E-nummers en de oorsprong ervan?
Da’s een fout op de kaart, want de beschrijving van de E80 in het verdrag maakt heel duidelijk hoe de weg loopt.
De E80 wordt gewoon over de gehele route tussen Nis en Svilengrad, zowel in Servië als in Bulgarije aangegeven:
Volgens mij is dit een verouderde kaart (hij ziet er in ieder geval uit als een kaart die ik 10-15 jaar geleden ook al eens heb gezien maar gegeven het feit dat Montenegro er als een aparte staat op vermeld is kan hij nou ook weer niet ouder dan 2006 zijn) en heeft Albanië internationale verdragen omtrent E-nummers inmiddels ondertekend. Her en der staan namelijk wel E-nummers in Albanië aangegeven: https://www.google.nl/maps/@42.0453315, ... 312!8i6656Albanië heeft overigens officieel geen E-wegen, je ziet dat de E65 er ook met een boog omheen gaat. Afgezien van ministaten is Albanië het enige land tussen de Atlantische Oceaan en China waar geen E-wegen doorheen lopen.
Dat zou voor het traject tussen Kaliningrad en Gdansk echter niks uit moeten maken.
Dat zeker. Maar ik denk dat deze route ooit is vastgesteld in een tijd dat de DK22 gewoon doodliep op de grens. Pas sinds de S22 er is en de nieuwe grensovergang tussen Polen en Rusland is geopend heeft deze route meer belang gekregen. Ik ben het wel met je eens dat de E28 en E77 gewoon over de S22 zouden moeten lopen.
De procedure is niet heel complex. Als betrokken landen het eens zijn over een aanpassing in het verloop, kunnen zij dat gezamenlijk aan UNECE voorleggen. Daar is het dan in beginsel een hamerstuk en een toevoeging op de eerstvolgende lijst route-wijzigingen (waarvoor verder geen ratificatie door verdragstaten nodig is), tenzij het voorstel ineens heel rare dingen in het grid zou behelsen.Coen Tunnel schreef: ↑za 02 mei 2020, 0:15 Net als met bv. de E80 en E65 mag men best wat pragmatischer zijn en moet het makkelijker worden om E-routes een logisch(er) verloop te geven, zeker in voor de hand liggende gevallen als de E28 en E77 tussen Polen en Rusland.
Dat klopt, het lijkt nog steeds de meest actuele officiële kaart te zijn.
Met dien verstande dat de kaart zelf geen officieel karakter heeft, al komt hij van UNECE. Het zijn de annexen bij het verdrag die bepalen.
Niet alleen DK22 liep dood op de grens, ook de oude landweg die je tot 2010 moest gebruiken zat ten tijde van de vaststelling van de E-nummers dicht. De grensovergang in de DK54 nabij Mamonovo opende pas in 1990.Coen Tunnel schreef: ↑za 02 mei 2020, 0:15 Ik denk dat deze route ooit is vastgesteld in een tijd dat de DK22 gewoon doodliep op de grens. Pas sinds de S22 er is en de nieuwe grensovergang tussen Polen en Rusland is geopend heeft deze route meer belang gekregen.
Volgens mij rijden al die vrachtwagens over de vluchtstrook rechtdoor in een lange file, zie vanaf een paar kilometer eerder.Pino schreef: ↑za 02 mei 2020, 13:25Snap wat je bedoelt, al suggereert Streetview dat de bestaande E85 Svilengrad-Alexandropouli toch ook wel het nodige doorgaande verkeer trekt. Het is wel tekenend (of een raar toeval, hou me ten goede) dat je bij de splitsing E80-E85 bij Svilengrad twee vrachtwagens ziet afslaan naar doel Griekenland. Wat dichter bevolkt gebied misschien.
Ik moet denken aan de E80, die vanaf Montenegro kortstondig door Servië komt bij Vesenice, dan Kosovo induikt via Mitrovica en Pristina, en vanaf daar weer naar Nis in Servië gaat.
Heel oneerbiedig gezegd heeft België gewoon een slag gemist. In zo'n beetje heel West-Europa was het oorspronkelijk namelijk ook E wat de klok sloeg. Nederlandse snelwegen stonden tot in de jaren '70 bewegwijzerd met hun E-nummer (we hadden de wegnummers N89-99 voor hoofdwegen zonder E-nummer). Ze hadden ook een rijkswegennummer, maar dat was puur administratief. In Duitsland iets soortgelijks tot rond 1975, terwijl in Frankrijk pas na 1982 hun nationale A-nummers op de borden begonnen te verschijnen (al werden E-nummers daarvoor niet altijd even goed bewegwijzerd). In Luxemburg verschenen nationale A-nummers ook pas ergens in de jaren '90 op de borden; je reed er over de snelweg op basis van de E-nummers. België heeft die overgang van E naar een nationaal systeem nooit willen maken. Er zijn wel A-nummers, maar die heeft men altijd een ondergeschikte rol laten spelen op de E-nummers. Ze verschijnen, behalve op de kilometerpalen, vooral op de borden op snelwegen die geen E-nummer hebben.MaartenE schreef: ↑wo 02 sep 2020, 13:12 Is er eigenlijk een specifieke reden waarom men in België de E-nummers als "hoofdnummers" gebruikt?
In Nederland en Duitsland is het A/B wat de klok slaat, maar in België is het de E17/19 etc.
Bedoeld zodat ook buitenlanders weten waar eventueel oponthoud is, of is het gewoon ingeburgerd?
Wensdenken sowieso. Deze extreem afgelegen regio heeft in wel wat bredere zin een geschiedenis van mensen die in een Europees bevolkingscentrum boven een kaart hangen en daar lijntjes trekken met geopolitieke doelen in gedachten - zonder enig zicht op hoe het er daar in de Pamirs nu echt uit zag. Geschiedenisboeken over The Great Game en van alles daaromheen lezen in zoverre wel als een jongensboek. Wat hier wel tekenend is, is hoe sommige UNECE-documenten uit lijken te gaan van een E009 die tot China loopt. Waar het feitelijk over de grens met Afghanistan gaat, dankzij de lange Wakhan Corridor (die trouwens Afghaans is met dank aan diezelfde Great Game). En ja, die corridor werd in het verleden wel gebruikt als route naar China, maar het is nu niet zo dat je hier de Chinese G314 even makkelijk zult bereiken met wat nieuw asfalt. De Kulma-pas aan het einde van de E008 is de veel logischer route over de weg. Deze grensovergang tussen Tadjikistan en China is in 2004 geopend voor verkeer uit de twee landen zelf, maar is tegenwoordig een grensovergang waarmee mensen van alle nationaliteiten China in mogen (al weet ik niet hoe makkelijk je een Chinees visum krijgt wanneer je als vermoedelijke 'port of entry'/'exit' deze pas aangeeft).Chris schreef: ↑wo 02 sep 2020, 13:31 Het Afghaanse deel in de Wakhan Corridor bestaat ook niet, het eindpunt Lyanga is een onvindbare plaats, als je er op zoekt zijn vrijwel alle resultaten de lijst van E-nummers. Het deel in Tadzjikistan ten zuiden van Khorog is een ruige onverharde weg (RB06).
Deze E-weg klinkt ook een beetje als wensdenken dat niet aansluit op de realiteit.