Als er geen ander verkeer is kunnen deze voertuigen in principe gebruik maken van gewone straten. In een woonwijk die autovrij is gemaakt kunnen deze voertuigen dus gewoon door de bestaande straten rijden. Als de accu vol genoeg is kan de passagier op de parkeerplaats voor zijn deur in- en uitstappen, zo niet wordt hij bij de dichtsbijzijnde oplaadpaal afgezet met het verzoek om even de stekker in het stopcontact te stoppen*. Dat is altijd dichtbij.
Het voertuig blijft gewoon staan totdat er weer iemand instapt of totdat hij worden opgeroepen vanaf een andere plek.

In elke straat staan dicht bij elkaar oplaadpalen. Als er toevallig helemaal geen auto in de buurt is, of er is een groter voertuig nodig, dan kan die worden opgeroepen door op de knop te drukken. Er is een knop voor een klein voertuig, een knop voor een voertuig voor vier personen en een knop voor een busje. In het display staat hoe lang het ongeveer duurt voordat het voertuig arriveert.
Net zoals bij Car2Go weet het systeem precies waar alle voertuigen staan. Omdat de voertuigen zelfstandig kunnen rijden (zonder chauffeur) komt automatisch het geschikte voertuig dat het dichtst in de buurt staat naar de paal van waaruit de oproep werd verzonden.
Voor langere afstanden de eigen auto of de trein: bij het station zijn twee parkeerterreinen. Op het ene staan de auto’s van de bewoners van de wijk. Op het andere staan de voertuigen van het wijksysteem.
Er moeten natuurlijk nog wat technische hobbeltjes worden genomen. (*Zoals de stekker: die zal er natuurlijk wel moeten worden uitgehaald. Als dat niet geautomatiseerd kan, zal er iemand elke dag even door de wijk moeten lopen om de stekkers van de auto’s die weer vol zijn los te koppelen: een zogenaamde ‘stekkerwacht’..
Maar stel dat de probleempjes zijn opgelost: is dit een wenselijk systeem?