Chris schreef: ↑za 27 feb 2021, 9:49Die Amerikaanse taper zoals op de eerste foto lijkt mij wel erg abrupt.
Deze manier van uitvoegen met een dergelijke knik lijkt vrij standaard te zijn in de VS. Mooi vloeiend zoals bij ons, zie je daar minder. Overigens lijkt de uitrijhoek scherper dan hij in de praktijk is.
Het is dus inderdaad niet zo dat je meteen de bocht om gaat en daarvoor al vóór de splitsing doorgaand-taperafrit vaart moet minderen. Als er een reden is om dat te doen, is het de geringe breedte van de rijstrook. Onze wat vloeiender benadering is daar denk ik echt wel in het voordeel, maar dit zal redelijk uit kunnen.
Zo heel vlug bladerend zitten er geen grote wijzigingen in de pijplijn. Een van de aardige toevoegingen vind ik wel een hoofdstukje over de bewegwijzering wanneer meerdere afritten over een parallelbaan lopen. Onderdeel 2E-30 is dat.
Ik ben n.a.v. een Wegenwiki update eens naar I-75 in Michigan gaan kijken. Dit is de belangrijkste noord-zuidroute van de staat.
Vanaf Saginaw is de control city richting noorden de Mackinac Bridge. Op dit punt is dat nog bijna 300 kilometer verderop. Maar I-75 voert hierna niet meer langs grote plaatsen. Al zou het wel logisch zijn om hier Bay City nog aan te geven, dat is nog een echte stad. Daarna heb je nog Grayling of Gaylord. In Pennsylvania zouden dit soort grote dorpen nog wel eens gebruikt kunnen worden maar in Michigan hebben ze gekozen voor de Mackinac Bridge. Een alternatief had Sault Ste. Marie kunnen zijn als eindpunt en grens naar Canada. In Michigan is dat wel een bekende plaats. Ook in Ontario trouwens.
Bay City sla je twee afritten later alweer voor af, dus ik begrijp wel dat dat niet als control City wordt gebruikt. In Europa zou het dan nog meegaan als een extra doel, maar dat is dan niet echt de Amerikaanse stijl, die toch heel sterk draait op één doel per richting.
Mackinac Bridge heeft als voordeel dat het mooi strategisch beide delen van Michigan weergeeft. Het is een beetje als het gebruik van een bergpas als hoofddoel.
In Zwitserland werkt dat ook prima, maar als Nederlander blijft het toch vreemd aanvoelen. Alsof een route alleen maar als transit dient en er daadwerkelijk niemand aan deze weg woont.
Ik vraag me af hoe bekend de naam van die brug is 300km verderop. Dan had Mackinaw City me logischer geleken. Of anders een plaats al Gaylord, wat ondanks dat het slechts 4000 inwoners heeft een flinke regiofunctie lijkt te hebben, en direct aan de snelweg ligt. En die naam is natuurlijk ook veel leuker op een lange roadtrip.
De Mackinac Bridge is één van de grootste bruggen in Noord-Amerika, die is wel bovenregionaal bekend. Het is ook de enige brug van betekenis naar het noorden van Michigan toe.
Chris schreef: ↑za 10 apr 2021, 22:40
De Mackinac Bridge is één van de grootste bruggen in Noord-Amerika, die is wel bovenregionaal bekend. Het is ook de enige brug van betekenis naar het noorden van Michigan toe.
En naar Canada toe, zoals je al zei. Feitelijk is de I-75 de enige doorsteek door de Grote Meren heen. Mackinac Bridge (met enige trots ook wel de Mighty Mac genoemd) gaat over de engte tussen Lake Michigan en Lake Huron; even later bij Sault Ste Marie ga je over de engte tussen Lake Huron en Lake Superior. De volgende bruikbare noord-zuid passages naar Canada liggen pas weer bij Minneapolis respectievelijk Toronto, een 500-600 kilometer verderop. Ondanks dat strategische belang is het trouwens niet een route die extreem veel gebruikt wordt, want van en naar dichtbevolkte gebieden zou je de doorsteek niet echt nodig hebben.
I-75 leidt vooral naar Sault Ste. Marie, een stad die aan beide kanten van de grens ligt. Omdat het één van de weinige grotere plaatsen in Northern Ontario is heeft deze plaats in die provincie daardoor wel enige bekendheid, meer dan je op inwonertal zou denken.
Maar Michigan is eigenlijk ook maar dunbevolkt, alleen het zuiden kent veel grotere plaatsen, na Saginaw / Bay City heb je dus een lang stuk waar geen plaatsen van enige betekenis meer zijn. Wat mij opviel in de geschiedenis van I-75 is dat dit traject wel een hele hoge prioriteit kreeg, in 1962 was al 160 kilometer van I-75 in het noorden van de staat te berijden. Wellicht vanwege de recreatie en het toerisme. Ik kwam een verhaal tegen over de Zilwaukee Bridge (vlakbij dit betreffende bord) die in 1960 opende als een basculebrug maar waar in 1968 tijdens een vakantieuittocht al 100 kilometer file voor stond vanwege brugopeningen.
Vox staat nogal bekend als niet echt objectief, maar volgens mij klopt het wel wat ze hier zeggen.
Clearview wordt toch wel vaak gezien als esthetisch minder mooi, en de cijfers werden vaak slechter beoordeeld dan de letters. Het probleem met dit soort onderzoeken over leesbaarheid is dat het nogal subjectief is. Wat ze ook over hebben geslagen was de periode van button copy in combinatie met Highway Gothic zoals het oorspronkelijk ontworpen was. Button copy (reflectoren in de letters) was al eerder beëindigd dan de invoering van Clearview. Button copy had relatief veel invloed op de leesbaarheid door de manier waarop het licht zich verspreid over het bord (de genoemde halation).
Er is denk ik geen objectieve standaard van leesbaarheid te maken. Er zijn zoveel verschillende lettertypen waarvan alle wegbeheerders ooit een keer onderbouwd moeten hebben dat dat het beste zou zijn.
Lelijk.
Volgens mij gewoon Helvetica, maar de spacing klopt gewoon niet. Alsof iemand met dubbele spaties heeft getypt.
Begon te twijfelen of het niet Arial was zelfs, maar het is wel Helvetica meen ik. De "t" is consistent met Helvetica.
Wel apart, Helvetica is mijn favoriete lettertype overall, maar die spacing doet het absoluut niet goed.
Tweerichtingsfietspaden zijn uitgevonden door een verkeerskundige met helicopter-ouders.