Vinny schreef:Ik ben zelf voor een strak onderscheid tussen direct en indirecte wegnummers. Wanneer er een wegnummer staat aangegeven terwijl je er nog (lang) niet bent, dan schept dat verwarring, vooral voor hen die navigeren op basis van wegnummer+wegenkaart.
Ik ben het met je eens dat een goed onderscheid tussen directe en indirecte verwijzingen wenselijk is. De vraag is hoe je dat vormgeeft. Ik denk dat er drie gangbare methoden bestaan:
1. Regulier schildje vooraf laten gaan door een woord als "TO" (methode bij uitstek gangbaar in de VS).
2. Regulier schildje, maar door plaatsing op bord tussen de reguliere doelen, vaak ook met hoofddoel, duidelijk maken dat het wegnummer indirect is (Italië, Spanje, België, vrij gangbaar in Duitsland).
3. Afwijking van het reguliere schildje: stippelrand (Scandinavië), haken (UK) of platte tekst (Nederland, Frankrijk).
Op zich vind ik alle drie geschikt om te dienen als vorm van bewegwijzering van indirecte wegnummers. Maar eerlijk gezegd vermoed ik dat je niet voor niets steeds meer fouten tegenkomt op Nederlandse borden met indirecte vermeldingen. De schildjes zijn zo ingeburgerd geraakt dat men ze op automatische piloot ook indirect is gaan gebruiken; methode 3 zal het daarmee uiteindelijk niet redden. En de gemiddelde weggebruiker zal het waarschijnlijk niet eens opvallen. Zoals uit mijn eerdere posts kan worden afgeleid heb ik zelf wel wat met methode 2. Maar die heeft wel weer zijn eigen risico. De plaatsing op de borden wordt heel belangrijk; indirecte wegnummers zouden standaard gekoppeld moeten worden aan doelen. En je moet waken voor wegnummerbingo, kris-kras over een bord geplaatste schildjes met allerlei kleuren.