De Sint Bernhard-route is zo'n Alpentunnel die je eigenlijk niet echt serieus neemt. Niet verbonden met het snelwegennet, je moet er een klim voor maken naar 1900 meter, wel tol voor betalen en op welke verbinding is hij nu echt handig? Maar goed, we zouden naar Aosta en door de wintersluiting van de pas was de tunnel de enige optie. Ik moet zeggen dat ik prettig verrast was. De uitbouw van de route als geheel laat zich enigszins vergelijken met de Simplon.
Aan Zwitserse kant wordt de pas al aangegeven vanaf Bern en Vallorbe. Aftakkend van de A9 begin je met de volledig ongelijkvloerse bypass van Martigny. Daarna ga je naar boven over een weg die op grote stukken 2+1 is en waar een paar rotondes eigenlijk de voornaamste vertraging vormen. Men was zichtbaar aan het bouwen aan nog wat nieuwe stukken 2+1. Een aparte belevenis in de tunnel (die op dit moment overigens wordt voorzien van een veiligheidstunnel) is dat je nog noordelijk van de grens onder Italiaans wegbeheer terecht komt, onder andere te zien aan het lettertype en de kleur van borden en aan de vormgeving van pictogrammen. De wissel vindt plaats bij de knik in de tunnel, terwijl het bord "Einde Zwitserland Begin Italië" pas wat later komt.
Aan de Italiaanse kant is de weg volledig enkelstrooks en ook anderszins rijdt hij wat minder lekker. Men is daar bezig de SS27 om de dorpen St Oyen en Echevennoz heen te geleiden, wat het rijgenot zeker ten goede zal komen. Aan de jaartallen op kunstwerken zie je dat er sinds 2000 veel is gebeurd. Na een tunneltracé om Aosta heen ben je weer op de snelweg A5 (tevens E25, een E-route die vele Bernhard-gangers bij Bern zullen hebben verlaten).

Foto's aan Zwitserse kant
- SPOILER: TOON
- SPOILER: TOON