Het was vandaag nogal bewolkt in Noord-Italië. 's Ochtends lag er een dikke plakkaat bewolking in de gehele Povlakte, tot in de bergketens van de Alpen. Een retourtje Monte Baldo heb ik daardoor laten schieten. Ik ben eerst naar Bolzano gereden en vervolgens via de Mendelpass, Passo Tonale en als hoogtepunt de Passo di Gavia naar Bormio gereden.
De Passo di Gavia was wel uitdagend, aan de zuidkant lag dikke bewolking, het zicht was veelal maar 30 - 50 meter. En op dat deel van de pasroute is de rijbaan over grote afstand extreem smal, op de meeste plekken kan je tegenliggers niet passeren, dus zonder zicht moet je telkens hopen dat er geen tegenligger is. De rijbaan is veelal 2,5 tot 4 meter breed dus zelfs motoren passeren is soms krap. Gelukkig had ik minder dan 10 auto's als tegenligger.
Eenmaal op de pashoogte was het zonnig, wat ik nu in Bormio nog steeds heb.
1. Hier reed ik doorheen omhoog. Ziet er onschuldig uit, maar het zicht is soms bijna nul.
Passo di Gavia by
European Roads, on Flickr
2. De pashoogte.
Passo di Gavia by
European Roads, on Flickr
3. Een monument.
Passo di Gavia by
European Roads, on Flickr
Dit is mijn laatste dag in Italië, ik heb morgen wat geboekt in Hohenems, vanwaar ik eventueel in één dag terug kan rijden. Ik ben van plan via wat passen naar Vorarlberg te rijden en ook nog even in Liechtenstein te rijden, dan heb ik deze reis drie ministaten gehad (Monaco, San Marino en Liechtenstein).
Dit was ook de eerste keer dat ik verder zuidelijk in Italië ben geweest. De laatste jaren ben ik bijna elk jaar wel in Italië geweest, maar vooral in de berggebieden in het westen, noorden en noordoosten. Südtirol heb ik nu 4 keer bezocht sinds 2019.
Italië voelt toch wat minder als een favoriete bestemming voor mij dan Frankrijk of Spanje. Het is een mooi land, met natuurlijk enorme cultuurhistorie die vrijwel ongekend is in Europa. Toch voel ik mij er om de één of andere reden minder thuis dan in Frankrijk of Spanje. Of Noorwegen. Misschien toch het verkeer, de chaos, de slechte wegen, van alles is voor het gevoel onlogisch. Maar ik snap ook wel dat vele mensen Italië juist geweldig vinden. Het heeft geweldige landschappen, cultuur en eten. Ik kom er dan zeker ook wel eens terug ter variatie.
Ik kon meestal wel met Engels terecht bij restaurants en hotels (bij Lago di Garda was alles Duits). Ik moest in San Marino wel twee keer met de eigenaar van het hotel bellen omdat de receptie dicht was en ze sprak geen Engels. Ik kende toch meer woordjes Italiaans dan ik vooraf dacht.