Bericht
door Chris » di 03 sep 2019, 20:24
Vandaag ben ik in de buurt van Gijón aan de kust gestart, met het idee mooie dingen op de Michelin atlas te bekijken en wel kijken waar ik uit kom. Asturias is een schitterende regio, maar hier moet je wel goed weer hebben om dat te kunnen waarderen. In de regen en mist is er weinig aan. Gelukkig was het vandaag een strakblauwe lucht.
Ik begon de dag aan het strand. Direct bij de kust groeien palmbomen, niet zozeer vanwege de hoge temperaturen - het wordt er niet vaak ruim boven de 30 graden - maar vooral omdat het in de winter niet koud wordt. Een beetje hetzelfde als beschutte delen van Bretagne, alhoewel palmbomen in Asturias op wat grotere schaal voorkomen, langs de kust groeien ze eigenlijk overal.
Het heuvelland en de voet van het hooggebergte doet erg aan Zwitserland denken: groene velden met bossen, maar wel met een ander type bomen die je elders niet zo ziet. Het hooggebergte is erg ruig, de Picos de Europa is volkomen kaal, massieve rotswanden. Ik weet niet waar je het zo mee kan vergelijken, het is toch weer anders dan de Dolomieten bijvoorbeeld. Bij mooi weer domineren de Picos de Europa het uitzicht in het hele centrale en oostelijke deel van Asturias.
Ik heb de toeristenplaatsen als Cangas de Onís en Potes links laten liggen. Je kan naar een merengebied hoog in de bergen maar na 8:30 uur mag je niet meer per auto omhoog rijden en moet je met een pendelbus. Na de kuststreek heb ik de AS-260 genomen naar de Mirador del Fito, een fantastisch uitzichtspunt waar je de Picos de Europa vanaf het noorden overziet. Ik ben vervolgens via de AS-114 door de ‘gargantas’ gereden, een spectaculaire canyon aan de voet van de Picos de Europa. Dit is ook de streek waar je om de haverklap Nederlanders ziet, elders is dat niet zo. Daarna ben ik Cantabria in gegaan, voor een ‘beklimming’ van de Pico de Tres Mares, de hoogste berg in die omgeving waar je een 360 graden zicht hebt op zowel de Meseta als de Atlantische Oceaan, en vanaf het oosten op de Picos de Europa. Zeer de moeite waard, maar je moet wel een beetje conditie hebben om de wandeling te kunnen doen, het is niet ver, maar ongeveer 200 meter omhoog op een bergrug zonder schaduw. Ik was er toch wel aardig verbrand.