Bericht
door Km357 » di 11 apr 2023, 20:48
Omdat er in het A31topic heel mooie herinneringen worden opgerakeld, maar op zich niet altijd voldoen aan het topic zelf, dan maar dit topic. Voor diegenen die het konden en hebben meegemaakt. De routes naar het Zuiden, toen voornamelijk als kind of puber, maar de jongvolwassenen mogen zich zeker geroepen voelen om te verhalen hoe ze samen of zelf naar het zuiden reden. Om te starten heb ik er zelf wel een paar:
- Rond 1987 zijn m'n oudste herinneringen van reizen naar het zuiden. Wat me voornamelijk bijbleef van toen is de drukte van de BP rond Paris, het afschuwelijke beton net voor de péage op de A6, en dan uuuuuren later de "bril" op de A8 net ten oosten van Aix vooralereer we vakantie hielden aan de Esterelkust. 10ltr/100km was toen de norm en werd als normaal aanzien. Maar goed de benzine stond ook maar 4FF/ltr, omgerekend zo'n 80ct van de Gulden of 40 eurocent. Er was toen ook de N74 Langres-Dijon met 3 rijstroken over bulten, met 70 naar boven, met 120 naar beneden en opnieuw en opnieuw...
- Tegen 1988/89 reden m'n ouders langs de E411, dan langs Martelange (want ze gingen er af met de N4 bij Courrières omdat de E411 ergens midden in de Ardennen ophield en de N4 beter doorreed), en zo door Luxemburg om er dan eerst bij Langres en later pas bij Til-Chatel af te gaan omdat de A31 nog niet af was. Meestal ging het toen naar Carry-le Rouet, Bandol, Cassis, of Le Lavandou, maar soms ook Grasse. Met de camper gingen we toen met Krokus, Pasen en in de zomer weg naar het zuiden, vandaar de vele bestemmingen. De camper was een relatief eenvoudige Peugeot J5 omgebouwd. Later vervangen door een Iveco Turbodaily in 1991 en z'n opvolger in 2000.
- Tegen 1990/1991 werden campers aan de Azur niet graag meer gezien en omdat m'n mama haar broer ging trouwen met een rasechte Ardèchoise brachten we meer tijd door in de Ardèche rond Aubenas/Vallon, dat werd toen al een hotspot voor Nederlanders, maar plaatsen zoals Sampzon en Vogué waren nog relatief ongerept. Tegen dan werd er over Paris gereden om toch in 1 ruk richting A7 afrit 16 "Loriol" of "Pierrelatte Nord" te staan en dan vandaar over de Col Escrinet "N104" naar Aubenas te dalen. Het doorkruisen van Lyon - van de A46 was er nog maar sprake qua concept - was toen al een issue, en de ventilatie in de Lyonese tunnels was toen een stuk minder dan nu.
- Rond 1992 hadden m'n ouders opeens de Atlantische Kust ontdekt en werd het een vakantie richting de Loirevallei met Pasen en Arcachon-Biscarosse in de zomer. De A10 was toen al zo saai als die nu is, dikke 500km velden en velden. Toch de A660 van toen, heeft quasi dezelfde look als die van nu, ook al loopt die nu eindelijk wat langer door.
- 1993/1994 Pasen en zomer waren eerder doorheen het Centraal Massief, met sneeuwstormen rond Pasen bij Aumont-Aubrac, immense rondritten via Castres-Castelnaudary-Narbonne - door de grondverschuiving bij de Pas d'Escalette - om uiteindelijk rond Narbonne uit te komen. In de zomer voornamelijk de A31-A6-Lyon-A7-A9, toen nog doorheen Montpellier dat met z'n 2 tolstations ook voor de nodige stress zorgde. Bij Montpellier zat toen een nogal ondermaats L'arche restaurant waar de cassière zei dat bij de Jambon/Frites, de Frites de groentes waren...Moet je nu eens proberen. Op zich had ze geen ongelijk, maar tijden zijn veranderd. De A9 vond ik toen al immens nerveus, en dat is er 30 jaar later niet op verbeterd.
- Ergens staan me de jaren 1995/1998 niet zo goed bij, maar dat zal aan m'n puberteit te wijten zijn, weliswaar herinner ik me vanalles en niks doorheen Midden-Frankrijk, niks spectaculair. Daarna waren de autoroutes voornamelijk afgewerkt en werd het routinewerk richting het Zuiden. Zo rond 2000 was voor mij en zovele anderen de magie van de doorreis verdwenen omdat alles maar doorliep en ook de VZP's hun magie begonnen te verliezen. Meer en meer werd "gewoon" en eenheidsworst. Ik heb nog met m'n eerste auto - een Smart CDI - in 2002/2003 vanuit BE richting Bordeaux, Nice of Montpellier gereden, maar toch was het al de zwanenzang van de 12h trip, alles ging al bijna vanzelf.
Daarna heb ik per gewoonte dezelfde routes blijven rijden, ieder jaar met een teleurstelling meer, het verminderen van het ontbijt bij L'Arche, verandering van wegmeubilair waardoor ik mezelf een dinosaurus begon te voelen, maar voornamelijk de betutteling en beradarizering - mooi woord nee? - van de Franse wegen gaven me het idee dat ik iets belangrijk over het oog aan het zien was.
Tot ik ergens rond 2009 - ondertussen met eigen gezin - besloot om maar eens van de snelweg te rijden en nog voor Tripadvisor maar met de Groene Gids in de hand als houvast de magie van 20 jaar daarvoor te hervinden. Ik zeg niet dat het me altijd lukt, maar ondertussen heb ik wel een lijstje van adressen waar ik blind kan parkeren. Dat is te zeggen, tot ze de boel willen verkopen of die gewoon dicht is...
En zo hou je ieder jaar een beetje avontuur, maar dat avontuur moet je ondertussen wel zelf in stand willen houden, en dat doe ik op m'n eigen manieren:
- 's nachts door FR rijden via BiS wegen
- Oude RN's afrijden en op zoek gaan naar vergane glorie
- Durven routiers binnen te stappen, zonder op zoek te zijn naar culinaire hoogstandjes, en gewoon proberen te babbelen met de tafel naast je
- Durf te tanken bij de oudste tankstations en zie of je nog wat Franse fierheid kan meemaken
- Chambres d'hôtes ipv ketenhotels
- Kleine bistro's ipv de bekende "kom hier je burger halen".