
Een factor 40%. Inderdaad best veel

Anyway, volgende aflevering in deze serie: de bewegwijzering van wegnummers.
In eerdere posts in deze draad werd het al opgemerkt: wegnummers zijn belangrijk voor Britse weggebruikers. Ze worden veel gebruikt en staan zeer prominent op de borden. Als er één land in West-Europa is waar je goed op wegnummers kunt rijden, is het Groot-Brittannië. Daar mogen bejubelde landen als Duitsland een puntje aan zuigen. Ook belangrijk: het onderscheid tussen soorten wegnummers is vanuit de weggebruiker geredeneerd en niet vanuit de wegbeheerder of volgens een bot onderscheid autosnelweg/niet-autosnelweg. Indirecte wegnummers worden ruimhartig bewegwijzerd met verwijzingen tussen haken. Als een doorgaande weg leidt naar een belangrijkere weg, zoals een grote A-weg of een M-weg, staat dat eigenlijk steeds vermeld. Op zowel richtingborden als op afstandenborden staat dan iets dat nogal op een formule lijkt:
[huidig wegnummer] ([indirect wegnummer]). Het is efficiënt ruimtegebruik, maar uit commentaar op Britse bewegwijzering op dit forum blijkt dat de boodschap niet altijd even goed aanslaat.
Opvallend genoeg wordt deze indirecte benadering ook toegepast op dubbelnummeringen. Het (kennelijk) minder belangrijke nummer wordt dan indirect gemaakt, alsof die genummerde route tijdelijk is onderbroken. Een voorbeeld is de verwijzing A19 (A168) op het voorbeeld hieronder links (disclaimer: de plaatjes in deze post zijn maar zeer vlugge schetsen van ondergetekende). Bij een dubbelnummering tussen twee routes die men ongeveer even belangrijk vindt, wil men de doelen van de twee wegen nog wel eens onder elkaar zetten, een voorbeeld hieronder rechts. Persoonlijk zou ik menen dat de meest ruimte-efficiënte methode wellicht ietsje té gecomprimeerd is. De methode met doelen van indirecte wegen onder die van het huidige wegnummer vind ik persoonlijk duidelijker. Al dat gedoe met haken vind ik iets teveel wiskunde.
Natuurlijk wordt indirecte nummering veel gebruikt op wegen die leiden naar een belangrijkere hoofdweg verderop, maar de meest veel indirecte verwijzingen lijken ook een doekje voor het bloeden doordat belangrijkere corridors ergens halverwege van wegnummer wisselen. Dat laatste lijkt dan weer het gevolg van de bouw van snelwegen en expreswegen, die hoofdroutes opleverden die allemaal net anders lopen dan de oude hoofdroutes. De al genoemde A168 is daar ongetwijfeld een voorbeeld van. Een ander punt waarop wellicht wat winst te behalen valt is de bewegwijzering van de nummers van korte verbindingen tussen autosnelwegen en daaraan parallel lopende hoofdwegen. Denk aan de verbindingen tussen de M6 en de A6. Waar de M6 niet direct ter hoogte van de afrit de A6 kruist, krijg je een heel keurige
(A6) bewegwijzerd, soms zelfs vergezeld van het viercijferige nummer van de route die de M6 met de A6 verbindt. Wat mij betreft allemaal iets te veel van het goede. Ik zou liever toch smokkelen en de A6 direct bewegwijzeren. En laat dan meteen een
A601(M) onbewegwijzerd. In wat bredere zin vind ik ook dat sommige wegnummers van relatief beperkt belang wel heel ver van tevoren indirect worden bewegwijzerd. In een vroege fase vind ik het prima als men volstaat met een doel aan die weg alleen, niet meteen
Blackpool (M55). Op het plaatje boven links is dat goed gedaan, want er staat geen indirect wegnummer voor de richting Hartlepool.
Tenslotte: het kleurgebruik bij indirecte bewegwijzering. Op het continent ben je er op de een of andere manier aan gewend dat de doelen van een indirect bewegwijzerde weg in dezelfde kleur bewegwijzerd staan als de indirect bewegwijzerde weg zelf. Als je in pak 'm beet Duitsland naar een A61 toerijdt, staan daar de doelen Ludwigshafen en Köln in hetzelfde wit-op-blauw als de A61 zelf. Zoniet Groot-Brittannië: alleen het nummer van de indirect bewegwijzerde route staat vermeld tegen de achtergrondkleur van die weg. Eventueel bewegwijzerde doelen van die route staan echter bewegwijzerd in de kleur van de weg waarop je rijdt. Op het linkerbord hieronder (gebaseerd op een echt bord in de buurt van Edinburgh) zie je dan dat op een witte weg wordt verwezen naar de primary route A1 maar dat de bijbehorende doelen Edinburgh en Berwick er dan weer in het zwart-op-wit bijstaan. Het komt op mij wat tegennatuurlijk over, en ikzelf heb een instinctieve voorkeur voor de oplossing rechts. Ietsje meer kleur, maar je ziet wel op het eerste gezicht wat de doorgaande doelen aan de even verderop kruisende A1 zijn.
Desalniettemin: ik vond rijden op wegnummers in Groot-Brittannië een verademing. Er staan er wel eens wat meer op de borden dan je denkt nodig te hebben, maar dat heb ik veel liever dan het te weinig dat op het Europese continent helaas aan de orde van de dag is.