Soms overkomt je iets wat te leuk is om niet te delen. Bij het afrekenen van mijn diner, eenvoudig dit keer en in een simpele strandtent hier in Genua, ging er iets niet goed.
Het pinapparaat was stuk, dus ik kon niet betalen met één van mijn creditcards, noch met mijn pinpas. Wat nu? Iemand, de eigenaar wellicht, liep met mij mee naar een bank met een geldautomaat. Een wandeling van een minuut of vijf. Daar kon ik contant geld pinnen. Dat gedaan en samen weer terug, met een korte stop onderweg omdat meneer sigaretten wilde kopen. We onderhielden ons met handen en voeten, zeg maar. Mijn Frans is beter dan mijn Italiaans, wat uit slechts een paar woorden bestaat. Enkele gerechten, grazie, mille grazie en ciao. Dat is het.

Dat

kwam overeen met zijn kennis van het Engels.
Contant afgerekend dus, met verontschuldigen voor hoe het gelopen is en de gebruikelijke fooi, die dit keer wegens het contant afrekenen wat hoger uitviel dan gepland: de rekening van een schamele € 32,50 werd € 50,00. Ongeloof bij de medewerkers. Daarop bood hij mij een sterke drank aan. Ik drink echter geen alcohol. Koffie? Nee, sorry, drink ik ook niet. Dat werd met opnieuw ongeloof en dit keer ook gelach door ons allen ontvangen. Ik kreeg daarop een gratis blikje cola en een plastic bekertje mee. Met mille grazie en ciao afscheid van elkaar genomen.
Wat een gastvrijheid en belevenis!
