
Valt nog mee: 1045 euro. Voordeel is dat het verbruik een stuk lager ligt in Scandinavië én dat de prijzen halverwege de vakantie gingen dalen. In Zweden, Finland en de eerste week in Noorwegen kostte de diesel steevast zo'n 2,50 euro per liter of meer. Daarna zakte dat, waardoor de laatste tankbeurt in Noorwegen zelfs "slechts" 2,23 euro per liter kostte
Thuis - Lund
De eerste etappe was zaterdag 18 juni. Mooi op tijd vertrokken we 's ochtends vanuit de Noordkop richting verder noordelijk. Via de Afsluitdijk en Groningen (beide Baustellengebied) naar Bremen en Hamburg. Tot aan Hamburg verliep de reis eigenlijk wel soepeltjes: geen noemenswaardig oponthoud. Via de oostkant van Hamburg naar Lübeck, richting Puttgarden. Eigenlijk was het hele stuk vanaf de Elbbrücke (A1) tot en met Lübeck wel filevorming. Veel stop & go met af en toe een stukje free flow. Bij Lübeck dit stukje snelweg met bovenleiding voor vrachtverkeer. Uiteraard bleef dit stuk ongebruikt, maar het zorgde wel voor soms wat lastiger te lezen bewegwijzering.
IMG_0467 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
IMG_0478 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
Op het stuk Hamburg - Lübeck hebben we wel redelijk wat tijd verloren, maar stress om de boot te halen was er gelukkig niet vanwege een flex-ticket. Bij de boot een klein halfuurtje moeten wachten, maar toen konden we aan boord. Eenmaal aan de Deense kant door de douane (alles werd doorgewuivd), kon er weer normaal gereden worden. En zo kwamen we rond een uur of 16 bij de Zweedse grens. Na de tolpoorten van de Øresundsbron door de Zweedse grenscontrole. De politieagente stelde een aantal vragen (doel van de reis, waar we naartoe gaan, et cetera) en na een korte blik achterin mochten we doorrijden.
IMG_8386 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
IMG_8415 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
Na de ellende van Duitsland (dat blijft het toch, ondanks dat het aantal Baustellen nog meeviel), was het rijden in Denemarken en Zweden een verademing. Een stuk rustiger, al viel me op dat ook de Denen en Zweden redelijk gehaast reden. Maximumsnelheden lijken vaak eerder een advies te zijn. Na het passeren van Malmö gingen we noordelijk, richting Lund. Daar hadden we een hotel geboekt. Na een snelle hap bij de KFC zat de eerste (reis)dag erop en hadden we goede kilometers gemaakt, op naar het uiterste noorden.
Lund - Deje
De volgende ochtend weer op tijd eruit en de auto in voor een goede 6 uur. Het weer was een stuk minder dan de dag ervoor. In plaats van blauw en volop zon was het nu grijs en nat. Goed nat. Het duurde uren voordat het een beetje begon op te klaren, wat uiteindelijk gelukkig wel gebeurde. We reden over de E4 via Jönköping en Mariestad naar Deje. Daar hadden we een authentiek Zweeds houten huisje (met inrichting uit ver vorige eeuw), gelegen in
the middle of nowhere. Het was een halfuur boven Deje en je moest een kwartier over onverharde wegen om uiteindelijk midden in de bossen op een heuveltje uit te komen. Je zag of hoorde er niets of niemand. Het enige dat je hoorde waren de vogels en de wind, heerlijk.
IMG_0639 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
Behoorlijke wegnummerbingo bij Jönköping, inclusief windrichtingen. Hier nog steeds grijs weer, daarna klaarde het op. Buiten de grote steden heb je lang niet overal autosnelweg. Wat in Zweden dan zo heerlijk is, is dat elke grotere weg wel is uitgebouwd naar het alternerende 2+1 systeem met overal wel Vmax van 100 km/h. Zo kun je trager verkeer vrijwel direct voorbij. Iets wat ik in Finland op de A4 wel behoorlijk miste. Ondanks het rustige verkeersbeeld maak 2+1 het inhalen een heel stuk veiliger en comfortabeler. Tolwegen zijn er amper op dit stuk. Je betaalt eigenlijk alleen tol bij grotere kunstwerken. En met 5 SEK (ongeveer 0,50 euro) hoef je je ook geen zorgen te maken over de financiën...
IMG_8432 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
Deje - Stockholm
Na het huisje in de bossen was het tijd om richting de stad te trekken. Maar niet zonder eerst nog een stuk binnendoor over onverharde wegen te rijden, je bent er immers tóch. Niet fijn voor het uiterlijk voor de auto, wel leuk om te rijden. Zeker als het landschap goed golvend is en je dwars door de bossen en langs meren rijdt. We wilden in 2018 al een keer naar Stockholm, maar doordat ik een aantal dagen daarvoor na het zwemmen in een meer mijn enkel verzwikte en niet meer kon lopen, ging dat niet door. Daarom dit jaar weer een poging. Ditmaal zonder zwemmen vooraf, voor de zekerheid.
IMG_8464 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
De dag begon wederom grijs en gaandeweg werd het ook weer nat. Jammer, maar in de auto heb je er gelukkig weinig last van. Door de spray kun je desondanks toch wat minder foto's maken dan je wellicht zou willen. Gelukkig droogde het wederom later op de dag weer wat op. Het zonnetje zat er helaas niet in. In ieder geval weer veelal autosnelweg of 2+1. Altijd lekker, zeker met de intensiteiten (welke?) zoals je die in Zweden hebt...

Een stuk na Örebro kun je kiezen uit twee richtingen naar de hoofdstad: via de E18 of via de E20. Omdat het hotel waar we naartoe gingen aan de zuidkant van de stad lag, kozen wij voor de route over de E20. Iets wat je toch wat minder verwacht buiten Nederland zijn beweegbare bruggen. Toch zijn we er op de E20 twee gepasseerd. Je voelt je al helemaal thuis.
IMG_8469 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
IMG_8486 by
Benjamin van der Velden, on Flickr
Na deze rit was het even opfrissen in het hotel en daarna via trein en metro de stad in. Na een aantal uur wandelen langs enkele toeristische plekken (vooral de oude binnenstad) lekker gegeten in een bijzonder (weliswaar toeristisch) restaurant: Aifur. Leuk om daar naartoe te gaan. Men poogt een oud vikingrestaurant na te spelen. Niks losse tafeltjes voor alleen jouw gezelschap! Lange tafels waar iedereen naast elkaar zit. Personeel gekleed in oude kleding, een muzikant die middeleeuwse muziek speelt en geen modern bestek maar een tweetand. Een cola bestellen? Kansloos: een vruchtensap kun je krijgen. En oh ja: bij het binnentreden van de eetzaal word je persoonlijk geïntroduceerd, waarna de overige gasten voor je juichen en klappen. Een heel bijzondere eetervaring, maar wel aan te raden
