Ik stuitte op een interessante situatie in Igarka, een noordelijke stad aan de Yenisey in het Krasnoyarsk Krai. Ze hebben bijna de hele stad gesloopt vanwege de sterke bevolkingskrimp.
Igarka werd in 1929 gesticht als een centrum van de bosbouw. De stad groeide snel doordat politieke gevangenen erheen werden gestuurd, in 1939 had het bijna 24.000 inwoners. Kort na de Tweede Wereldoorlog is gepoogd om een spoorlijn vanaf Salekhard naar Igarka aan te leggen maar dit bleek onmogelijk. Duizenden gevangenen uit de gulag kwamen er bij om het leven.
In de jaren '60 was het de grootste houtexporteur van de Sovjetunie. Igarka ligt aan de Yenisey en grote oceaanschepen kunnen hier komen ondanks dat het 500 kilometer landinwaarts ligt. In de vrije markt van na 1991 was de houtzagerij niet rendabel vanwege de enorme afstand tot de markt en de stad liep toen leeg. De grote houtzagerij staakte in 2000 en het inwonertal kromp van 19.000 in 1989 naar 4.400 in 2019.
Men heeft toen besloten om een groot deel van de stad plat te branden vanwege de leegstand en problemen met de ontdooiende permafrost. Bijna alle inwoners verhuisden naar de flats die er in de jaren '60 zijn gebouwd. De rest is overgenomen door de natuur.
Igarka is niet over de weg bereikbaar, de dichtstbijzijnde weg ligt 400 kilometer naar het westen of 1.000 kilometer naar het zuiden. Het ligt 200 kilometer ten zuiden van de beruchte mijnbouwstad Norilsk.
